Cora Postema

Na de coronajaren had ik moeite de weg weer te vinden in het leven. In 2021 kreeg ik baarmoederkanker, mijn moeder brak haar enkel en overleed. Een beetje vermoeid keken we om ons heen naar een kleiner huis met minder onderhoud en tuinwerk. Alles gelijkvloers zodat we er tot onze dood kunnen blijven wonen. Maar wat we ook zagen, bij alles dacht ik: Wat ga ik daar dan doen? Ik zag mezelf op mijn 63e nog niet als pensionado op de bank zitten. Maar wat dan wel?  Het leven kwijt Dit voorjaar besloten we te blijven wonen waar we wonen. Slaapkamer en badkamer beneden hadden we al. We hebben ze na een val van Wim weer in gebruik genomen en ik heb mijn werkkamer naar boven verhuisd. Even wennen, maar het bevalt nu prima. We hoeven niet weer elke week naar mijn moeder in Groningen, ik pas niet meer elke week op mijn kleindochter nu er ook een kleinzoon bij is gekomen, de mediationopleiding is afgerond. Ik stopte nog wat dingen en uiteindelijk stapte ik ook uit de Adviesraad Sociaal Domein. De L

Voor de podcastserie 'Dood gaan we allemaal' had ik een interview met Meindert. De grap is dat hij dankzij een stamceltransplantatie toch niet dood ging, maar de confrontatie met de eindigheid ervan, veranderde wel zijn leven. Hij wil nu vooral mensen helpen en gesprekken voeren die ergens over gaan. Dit biedt hem zingeving in zijn leven. Zijn pensionering viel net samen met het herstel van de acute leukemie. "Ik heb het geluk dat ik nu in de vorm van mijn pensioen een basisinkomen heb en gewoon kan doen wat ik leuk vind." Mensen helpen dus.  Moet het perfect zijn? Het gesprek met Meindert hield me dagen bezig. Er was namelijk nog iets. Hij benoemde dat hij last had van een 'chemobrein', een bijwerking van de chemobehandelingen waardoor hij soms niet op een woord kon komen. Zijn zoektocht naar die woorden ondertitelde hij in het gesprek met "uhhhhh". Tijdens het gesprek had ik daar totaal geen erg in. Ik zag hem naar woorden zoeken. Maar toen ik de o

Toen ik deze zomer met mijn podcast begon, kwam ik nog iemand tegen die podcasts maakt over de dood. Winny Bos ziet het als haar missie om het levenseinde doodnormaal te maken. Ze spreek in haar podcast met professionals die met de dood in aanraking komen en je hoort er persoonlijke verhalen over het levenseinde. Winny zet zich met Doulawijzer met ziel en zaligheid in om stervenden te begeleiden in het laatste stuk.  We spraken elkaar via de telefoon en Winny wilde graag met mij in gesprek voor haar podcast. Dat gesprek kun je hier beluisteren. Een gesprek waarin ik graag meer te weten kom over haar ervaringen met de dood die ertoe hebben geleid dat zij hier haar werk van heeft gemaakt, gaat nog komen.  in gesprek