Op vakantie met.... 40 liter sondevoeding.

Bij vakantie hoort lekker eten, een drankje op een terras aan het water, een ijsje, noem maar op. Maar niet meer voor Wim die sinds zijn herseninfarct niet meer kan slikken. Dus niet kan eten en niet kan drinken. Dat heeft niet alleen consequenties voor hem, maar ook voor mij als partner. Gezelligheid op reis gaat vaak samen met genieten van lekker eten en drinken. Wat als je dat niet meer samen kan?

Nutrison multi fibre
Na onze bevrijdende reis van vorig jaar met een camperbus door Italie, besluiten we dit jaar Frankrijk via kleine weggetjes te doorkruizen. De optie 'vermijd snelwegen' op de Tomtom opent een nieuwe wereld.
Ik pak de spullen in. Behalve kleding en een bed hebben we niet zoveel nodig. Ik neem wat eten mee voor de eerste dag, een pot oploskoffie, theezakjes, een pak sap. Voor Wim moet er echter eten mee voor de hele reis. Dat is voor drie weken, 1800 ml sondevoeding x 21 dagen = 37.8 liter Nutrison multi fibre. Afgerond 40 literpakken. Dat zijn 5 dozen vol. Per dag giet ik drie keer 600 ml met wat water rechtstreeks via een slangetje op zijn buik naar binnen. Klinkt weinig romantisch. Is het ook niet.

Onderweg
We reizen met het busje van camping naar camping. Per dag zo'n 250 kilometer. Over die kleine weggetjes doen we daar zeker een halve dag over. Onderweg genieten we van het lege frisgroene landschap, ogenschijnlijk uitgestorven nederzettingen. Af en toe komen we door een levendig dorpje, met terrasjes langs de weg. Voorheen parkeerden we de auto op het dorpsplein om op zo'n terrasje te genieten van een vers kopje koffie. Nu heb ik de keuze... alleen aan de koffie op zo'n terras met Wim in de rolstoel als toeschouwer ernaast, of doorrijden. Ik rijd door. Ik vraag aan Wim hoe hij het vindt als ik daar ga koffiedrinken... hij zegt niets en kijkt me aan. Aan zijn blik zie ik dat hij dat niet zo gezellig vindt.

We rijden door. Tegen een uur of twee is het Wim zijn etenstijd. We stoppen voor een 'picknick' op een stil weggetje met uitzicht. Ik installeer twee stoeltjes naast de wagen en help Wim eruit. Voordeel van zo'n camperbusje is dat we altijd alles bij de hand hebben. Een koelkast voor een aangebroken pak sondevoeding en een gaspitje om een beetje water te verwarmen om erdoor te doen. Ook bij de hand is de verse melk voor in mijn koffie en het beleg voor op mijn broodje. Als ik Wim zijn sondevoeding heb gegeven, maak ik een kopje koffie voor mezelf en beleg mijn baguette. We genieten van de zon, van het landschap. Wim vraagt me of het broodje lekker is. 

Ik pak de spullen weer in, help Wim in de auto en stap weer achter het stuur. De Tomtom vertelt me welke weg te nemen en ik moet zeggen... dat zorgt voor hele prettige verrassingen. We reizen langs wegen die je zelf niet verzint. Zeg maar de 'witte weggetjes' op de kaart. Velden rood van klaprozen, bermen vol brem. Koeien met kalfjes luierend in de zon. Wat wil een mens nog meer?
"Moet je nog boodschappen?" vraagt Wim. Meestal zeg ik dat ik nog genoeg eten heb voor een maaltje. Veel heb ik alleen niet nodig. Met sla, tomaten, ui, pasta, een blikje tonijn, een potje tomatensaus met basilicum en kaas kan ik dagen vooruit. De baguette koop ik elke ochtend vers op de camping of in een dorpje. 

Aangekomen  
Zo rond een uur of vier komen we aan op een camping die we de vorige dag hebben uitgezocht. "Gaat u maar staan waar u wilt". We kiezen een plekje aan het water en genieten van de rest van de dag. Ik neem een kopje thee. We lezen, doen een spelletje, kijken een dvd op de laptop. Ik verken in mijn eentje de omgeving. Ga op zoek naar het gehandicaptentoilet. Maak een praatje met een andere campinggast. Dan maak ik een maaltje voor mezelf en drink er een glaasje wijn bij. Wim kijkt likkebarend toe. "Wat eet je?" vraagt hij. Ik vertel dat het me goed smaakt. Hij knikt begrijpend en leest verder. Ik neem koffie met een stukje chocola voor toe en ruim de boel weer op. Dan maak ik water warm voor Wim zijn sondevoeding. Rond een uur of half negen geef ik hem zijn maal. Daar zal hij het dan weer mee doen tot de volgende ochtend. Nee, dat glaasje samen buiten 'voor de tent' in de schemering... dat zit er niet meer in.

's Ochtends sta ik op. Maak als eerste de sondevoeding klaar en giet dat bij Wim naar binnen. Daarna kleed ik me aan om een baguette te gaan halen. Ik zet een stoeltje buiten. Even later zit ik daar met een kopje koffie erbij  te ontbijten. Wim kleedt zich ondertussen aan in de camper. Na mijn ontbijt help ik hem naar buiten. We genieten samen van het uitzicht en de rust. We bespreken of we deze dag weer verder gaan of een dagje blijven.

Gezelligheid
En zo reizen we samen en eten we alleen. En dat blijft gewoon.... een gemis.


En als je wilt lezen hoe we de eerste vakantie na het herseninfarct vorig jaar als een verrijking hebben ervaren, lees dan hier http://corapostema.blogspot.nl/2012/07/gehandicapt-op-reis-wat-een-verrijking.html

Reacties

  1. Respect voor je! Cora! Wim zal het vast ook liever anders gehad willen hebben. Mensen staan er niet bij stil hoe het is om met iemand met beperkte mogelijkheden Op vakantie te gaan. (zo moeten we toch praten tegenwoordig in mogelijkheden en niet in beperkingen). Er zullen ongetwijfeld lichtpunten zijn waaraan je jezelf optrekt! Het is fijn dat je het van je af kunt schrijven. Wens julli beide sterkte toe en ik zal vast nog wel eens vaker van je lezen.
    Groetjes van Marian

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Marian. Het opschrijven van onze/mijn ervaringen helpt me zeker om de lichtpunten te zien. Ik dwing mezelf er zelfs toe om in alles wat ik meemaak te zien wat het me oplevert. Dat geeft een kick, energie. Soms is dat zelfs verslavend... je wilt steeds weer wat nieuws beleven. Nu lijkt dat steeds als vanzelf op mijn pad te komen. Je zult dus vast nog vaker van me lezen :-)
      Groetjes,
      Cora

      Verwijderen
  2. Ondanks alle beperkingen blijft het toch ook leuk om samen op vakantie te gaan, samen van een andere omgeving te genieten, en even weg te zijn uit de sleur. Voor ons is dat misschien dan niet de sondevoeding, maar gewoon je neus achterna gaan en als je er genoeg van hebt een camping opzoeken is voor ons weer niet weggelegd.
    Ook wij hebben net weer drie en halve week genoten van de toeristische routes die TomTom voor ons uitzocht, soms met heerlijke verrassingen!
    Groetjes,
    Eliane

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hans vanwoerden14 juli, 2013

    Hoi Cora en Wim,

    Met ontroering lees ik weer je verhaal.
    Top hoor hoe je voor jezelf en Wim zorgt petje af.
    Ik moet steeds huilen als ik m op de foto zie omdat het vroeger heel anders was.
    Liefs van hans

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een indrukwekkend verhaal, maar ook heel herkenbaar. Ik gebruik sinds 2010 24uur per dag sonde-voeding i.v.m. alvleesklier problemen. Ben vorig voor de eerste keer weg geweest en komend september ga ik zelfs vliegen. Maar wat ik erg mis op vakantie is de gezelligheid van samen lekker eten.
    Groetjes Marijn

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten