Lachen om 'bankmannetjes' helpt!

Er zijn van die dagen, vaak een beetje grauw buiten, dat ik het allemaal niet meer zo goed weet. Dan voel ik me een vreemde in mijn eigen leven. "Waar ben ik in hemelsnaam beland?, Wil ik dit allemaal wel?". Op zo'n dag is het antwoord: "Help, ik weet het allemaal niet meer". En ja wat doe je dan?

Leuke mensen bellen
Gisteren was het weer zover. Grijs en grauw buiten. Binnen nog een lijstje met af te handelen regelzaken en Wim die nog meer regelzaken bedenkt. Oh, wat haat ik op zo'n dag alle instanties en andere mensen die niet gewoon uit zichzelf de dingen doen zoals het moet. Ik besluit eerst maar eens een paar mensen te bellen die ik leuk vind om mee bij te praten. Via Twitter lees ik dat @marjobrouns zich lelijk in haar vinger heeft gesneden en ik bel haar om te vragen hoe het er nu mee gaat.
Marjo heeft net als ik een gehandicapte partner die veel zorg nodig heeft. We zijn allebei sterk, maar af en toe 'even niet'. We lachen om die vinger, de oplossingen die ze via Twitter krijgt aangereikt en ik vertel van mijn 'twijfeldag'. Ook zij kent haar twijfeldagen. Veroorzaakt omdat wat je wilt niet zo één, twee, drie te realiseren is en je geduld en doorzettingsvermogen voortdurend op de proef worden gesteld. Het lijkt dan of alles en iedereen alleen maar tegenwerkt. "Ja", zegt Marjo, "eigenlijk wil je helemaal geen oplossingen aangereikt. Je wilt gewoon begrip voor de manier waarop je je weg gaat. Soms zoekend en onzeker en even later weer sterk en vol vertrouwen. We willen ook onze kwetsbaarheid kunnen tonen, zonder dat dat betekent dat we het niet meer aan zouden kunnen".

Niet op mijn nek!
En ja, van zo'n gesprek knap ik weer op. Maar vervolgens begrijpt Wim er helaas nog helemaal niets van. "Maar waarom heb je die en die dan nog steeds gewoon niet even gebeld? Ik zou dat meteen hebben gedaan, dan ben je er gewoon meteen vanaf". Ja, hij heeft helemaal gelijk, maar als ik zo'n 'twijfel-aan-mezelf-dag' heb, voel ik me nauwelijks in staat om zo'n vervelend telefoongesprek te voeren. Dus doe ik het niet. En als er dan iemand op mijn nek zit, die daar niets van begrijpt, dan wordt het alleen maar slechter.
Probleem is dat Wim zelf moeilijk een telefoongesprek kan voeren omdat hij vanwege zijn slecht functionerende stembanden moeilijk is te verstaan. Dus het 'gedoe' komt dan ook echt allemaal op mij neer, en hij voelt zich daarin van mij afhankelijk. En afhankelijk zijn, da's ook niet gemakkelijk. Kortom....

Opkomen voor jezelf
Ik bel Yvonne. Zij heeft enkele jaren geleden haar man verloren aan kanker en kortgeleden ook haar gehandicapte dochter. Ik vraag haar hoe het nu met haar gaat. Ze is nog druk met het afhandelen van van alles en nog wat. Met instanties, verzekeringen etc. "Tja Cora, ik heb geleerd dat je af en toe uit eigenbelang bij die instanties gewoon maar een beetje moet liegen om je niet nog meer rompslomp op de hals te halen. Soms krijg ik daardoor een hekel aan mezelf, maar dat gaat allemaal weer over als het geregeld is". Goh dat herken ik. Wim zegt ook dat ik te eerlijk ben, en dat is eigenlijk precies waarom ik het in zijn ogen niet goed doe. "Jij laat je peopelen",  zegt hij vaak als ik begrip toon voor iemand die ook maar gewoon zijn werk doet in een bureaucratische organisatie. Opkomen voor jezelf betekent dus af en toe een beetje liegen. Inderdaad, dat kost me moeite.

Wil je wel geholpen worden?
Nog een vraag die dan opkomt: "Sta ik het anderen wel toe om me te helpen?'. Op dat moment twittert @Menzis dat mantelzorgers met al hun vragen de mantelzorginformatielijn kunnen bellen. Ik denk: "Joh, rot op, kan ik nog een keer alles uitleggen om vervolgens tips te krijgen over wat ik zou kunnen regelen. En ik wil juist helemaal niks meer regelen!!". Dus ik twitter terug dat ze voor me mogen regelen dat er hier iemand komt om voor Wim te zorgen zodat ik twee dagen met een vriendin kan gaan wandelen. Vervolgens twittert de persoon van Menzis, dat ze ook niet alles kunnen oplossen. Nou da's op zijn minst heel eerlijk.

Lachen om die 'mannetjes'
's Avonds heb ik vergadering van het bestuur van de Volksuniversiteit hier in het dorp. Eén van het bestuur heeft al drie jaar lang twee huizen en het lukt niet haar oude huis te verkopen. "Ik krijg volgende week weer bezoek van de bank. Nodigen ze mij uit voor een gesprek, moet ik nog advieskosten betalen ook. Ik snap sowieso niet waar ze zich mee bemoeien zolang ik keurig elke maand betaal. Maar ik moet wel elke keer mijn hele hebben en houden bij ze op tafel leggen, ik vertik het langer mee te doen met hun machtspelletjes".
We hebben vreselijke lol om de voorbeelden die ze noemt van de manier waarop de 'bankmannetjes' hun best doen om 'belangrijk' te zijn en hoe zij ze aftroeft. Eigenlijk is op deze manier het hele gedoe van instituties slechts een spel waar je maar beter om kunt lachen.
Lachend kom ik thuis. Wim lacht blij terug. Opgewekt geef ik hem zijn laatste sondevoeding en sluit ik hem even later in bed weer aan op het beademinsgapparaat. Ik kruip dicht tegen hem aan. Eigenlijk vind ik hem best wel lief.

Vandaag pleeg ik in no time de telefoontjes waar ik gisteren zo tegenop zag. En nu is alles weer geregeld.
Ik weet het weer.....  lachen doet wonderen!

Reacties

  1. Beste Cora,

    Je verhaal is heel herkenbaar. Soms mis je gewoon de energie om die dingen te doen die je zou moeten doen om alles op rolletjes te laten verlopen. Als partnerzorger of mantelzorger een baaldag opnemen, komt eigenlijk niet zo in je op. Terwijl wat tijd voor jezelf heel belangrijk is.
    Waar ik in het bijzonder op wil reageren is de houding van Menzis. Bieden ze via hun mantelzorglijn aan vragen te beantwoorden, en laten het er vervolgens bij zitten. Gelukkig zijn ze vervolgens wel zo eerlijk om te vertellen dat zij niet alles kunnen oplossen.
    Wat mij verbaast, is dat wij, als beroepsvereniging van mantelzorgmakelaars (BMZM), afspraken hebben gemaakt met Menzis om verzekerden in dergelijke gevallen te wijzen op ons bestaan. Ook kennen zij een regeling voor vergoeding.
    Als mantelzorgmakelaar zijn wij geschoold om allerlei regeltaken van mantelzorgers over te nemen zodat deze meer tijd krijgen voor zichzelf of voor de zorg.
    De zinsnede van jouw partner ‘je laat je peopelen’ komt bij ons heel bekend voor. Dit fenomeen ontstaat als de grijze hersenmassa dreigt over te lopen van informatie, overige gegevens en je zorgen. Je bent hierin niet de enige.
    Als mantelzorgmakelaar hebben wij daar minder last van. In ons werk worden we nl. niet belast met de emotionele kant van de mantelzorg.
    Wij werken nauw samen met andere professionele hulpverleners in de directe omgeving en zorgen daarbij voor een ‘warme’ overdracht zodat de cliënt niet het hele verhaal opnieuw hoeft te vertellen. Daarnaast kunnen wij ons, als generalist, intensief kunnen bezig houden met de problemen van onze cliënt.
    Mocht je meer informatie willen hebben, neem dan eens een kijkje op onze website www.bmzm.nl of neem eens contact op met een van onze mantelzorgmakelaars.

    Met vriendelijke groet,
    Peter Hamer
    Mantelzorgmakelaar

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hmm,

    Hier ook een mantelzorger van de praktijk. Partner van iemand met autisme die nu kortgeleden is gediagnosticeerd met vroegdementie.
    Wat het verhaal van Menzis betreft. Typisch zo'n organisatie die over de ruggen van mantelzorgers geld wil verdienen. Eigen regie ho maar.

    Wat ben ik toch blij met twee kinderen van goud, die nu voor mij een weekend vrijaf hebben georganiseerd. De een zorgt voor vader(overigens heeft hij een baan van 60-70 uur in de week en in feite zijn tijd nodig heeft om zelf bij te tanken) dat weekend, de ander gaat gezellig mee om even er tussen uit te zijn. Dus dit jaar een goed besteed mantelzorgcompliment.

    Tja en dan mantelzorgmakelaars: praat me er niet van. Ik weet als mantelzorger meer dan zij en voor die diensten moet ik ook nog betalen?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Peter,
    De houding van Menzis... daar was niks mis mee. Ze maakten me uiterst vriendelijk attent op hun bestaan en hun servicelijn. Nu wist ik daar al van, maar dat deed er niet toe. Zo weet ik ook van het bestaan van mantelzorgmakelaars en van steunpunten mantelzorg.
    Ook weet ik van het dreigende fenomeen voor mantelzorgers om op een goede dag zo diep in het dal te zijn beland dat het écht allemaal teveel is en de weg uit het dal op dat moment onvindbaar is geworden.
    En ook weet ik van de 'onbereikbaarheid' van mantelzorgers voor helpers.

    Ik ben ook een typisch voorbeeld van 'ik help mijzelf wel'.

    De reacties van Menzis, van mantelzorgmakelaars.... allemaal genegen mij te helpen, zetten mij wel aan het denken. Wat maakt nou dat ik het allemaal lekker buiten de deur houd?
    En mijn conclusie... ik heb op het moment dat ik het even allemaal wat minder zie zitten iemand nodig die op dat moment zegt: "Nu ga jij gewoon eens lekker de deur uit. Ga lekker wandelen met je vriendin in de Achterhoek als je dat leuk vindt en neem een lekker hotelletje of B&B. Wat je wilt. Ik heb het hier thuis allemaal geregeld, ik zorg wel dat het goed komt met Wim". Dan ga ik, zonder zorgen en zie daarna wel weer. .... Als het iemand is die ik vertrouw.
    Andere mogelijkheid.... ik praat of schrijf het op dat moment van me af, krijg een blijk van herkenning met humor en kan het allemaal weer wat luchtiger zien, waarna ik mijn eigen zaakjes met veel meer gemak gewoon weer regel. Dat is wat ik in dit geval deed.
    Rode draad... het is allemaal heel momentgebonden. Vandaag heb ik geen enkel probleem en echt niemand nodig, maar morgen kan dat weer anders zijn. En dat is dus niet te regelen. Bovendien wil ik het dus niet regelen... want dat is me dan teveel.

    Ik heb dus zelf het meest aan 'iemand die er is op het moment dat ik het nodig heb', maar niet aan iemand die mijn problemen oplost of mijn zaken regelt. Want... (even mijn gedachte..). als ik dat uit handen geef, weet ik daarna helemaal niet meer hoe het moet en ben ik nog verder van huis.
    Dus zorg ervoor dat ik het zo gemakkelijk mogelijk zelf kan regelen. Instanties zijn daar dodelijk in. Daar zou het wat mij betreft ook moeten beginnen. Maak het mantelzorgers zo gemakkelijk mogelijk om de eigen regie te blijven voeren, zonder het uit handen te nemen. Een mantelzorgmakelaar zou er niet moeten zijn om mij te helpen, maar om instituties te helpen het regelwerk voor een mantelzorger te vergemakkelijken.
    Dus achter elk Wmo-loket een mantelzorgmakelaar die het mij zo gemakkelijk mogelijk maakt.
    En de grap... ook dat Wmo loket heb ik nog nooit bezocht. Ik zou niet weten waarvoor. Oh ja, ik heb inderdaad wel enkele aanpassingen aan huis laten plegen, via dat Wmo loket. Maar dat werd nog verzorgd door de ergotherapeut van het revalidatiecentrum. Evenals een douchestoel, rolstoel, trippelstoel..of was dat via de AWBZ? Precies dat, dus dat die ergotherapeut dat allemaal regelde, maakte dat ik langere tijd totaal geen zicht had op wat er allemaal gebeurde. Stond er weer iemand voor dit op de stoep of voor dat.
    Ja, ik blijf graag baas in eigen bedoening. Houd graag de eigen regie en dus overzicht. Heb er een hekel aan nog meer te moeten regelen dan nodig, dus regel ik vooral niets voor mezelf. Leuk he...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Anoniem,
    Dat herken ik dus.
    En wat fijn zulke kinderen!
    Cora

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hey Cora,


    graag zou ik deze blog door willen sturen naar iemand die niet op LinkedIn zit.
    Wat is je adres?

    Overigens:
    heb je Handen in Huis al eens overwogen?????

    @Anoniem:
    Mantelzorgmakelaars worden tegenwoordig door sommige zorgverzekeraars vergoed, en ook door sommige gemeenten...
    Ben benieuwd waarop jouw stelling is gebaseerd dat jij meer weet dan mantelzorgmakelaars...

    Groet
    Freke Schoemaker
    mantelzorgmakelaar

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat dacht je van 35 jaar mantelzorgervaring.Plus dat ik voor vele professionals voorlichting geef bv over de AWBZ regelingen, waar velen de ballen verstand van hebben.

    Het gaat er mij niet om of de mantelzorgmakelaar wordt vergoed door de verzekering. Velen moeten zich schamen voor hun tarieven.

    Wat betreft Handen In Huis Ook al een organisatie die de eigen regie niet respecteert.Enne als je in uithoek woont al helemaal niet voorhanden. Geen belangstelling mevrouw, u woont in een uithoek.

    Dan spreken we nog niet over vervallen spreekuren van WMOloketten. Een formulier om een WMOaanvraag te kunnen doen.Jaja ze bestaan de gemeente waar je een formulier moet hebben om een volgend formulier aan te vragen.

    Of wat dacht je van de opmerking tegen een mantelzorger> Ik heb deze maand al drie keer gezien op het spreekuur, uw tijd is echt op hoor. er zijn meer mantelzorgers.

    Maar niet getreurd. Wij hebben een kring van mantelzorgers georganiseerd en helpen elkaar. Lekker zonder kantooruren. We staan dag en nacht voor elkaar klaar. Met een opbeurend woord of even een noodkreet. ik zit voor mijzelf in het ziekenhuis en mijn man heeft zich bevuild en kan zich niet verschonen. Je weet waar de sleutel hangt.

    Kijk daar kan geen betaalde kracht tegen op.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een verzameling nare ervaringen! Er valt nog veel te leren voor professionals. Maar wat fijn dat jullie een kring van mantelzorgers zelf hebben kunnen organiseren: geweldig! Goed dat jij/jullie dat voor elkaar hebben gekregen.
    Maar ik zie nog steeds niet in waarom we het hier niet over mantelzorgmakelaars mogen hebben: niet iedereen heeft de veerkracht die jij blijkbaar wel hebt.
    Jammer dat je zo verbitterd bent waar het professionals betreft...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten