Mijn prik en IC plek mag je hebben!

Er zijn vele redenen om je niet te laten vaccineren tegen Covid19. Hoe ga je om met mensen die niet gevaccineerd zijn? Alle ongevaccineerden op een hoop gooien en veroordelen is de gemakkelijkste weg.  Ik kies voor een moeilijke. Die wil ik hier graag uitleggen.

Een betere wereld

Toen ik op de middelbare school zat wilde ik het wereldvoedselprobleem helpen oplossen. De hongerende kindjes in Afrika op de televisie kon ik niet aanzien. Ik wilde naar de Hogere Landbouwschool en dan naar Afrika als ontwikkelingswerker. Maar had ik wel zulke groene vingers? Uiteindelijk besloot ik voeding te gaan studeren en ik volgde de opleiding Diëtetiek. Ik volgde nog extra lessen in tropenziekten, maar tegen het eind van de opleiding begonnen mijn twijfels. 

Ik had epilepsie en viel nogal eens om als ik te weinig slaap had gehad of spanning voelde. Ik gebruikte medicijnen daarvoor, maar dat hielp niet echt. Was het wel zo verstandig om dan voor een leven in Afrika te kiezen? Mijn vriend van toen had civiele techniek gestudeerd en kon als ontwikkelingswerker zo aan de slag. We hadden de sollicitatieformulieren voor de Stichting Nederlandse Vrijwilligers al in huis. Maar toch deden we het niet. 

Ik was tijdens mijn studie al tot de conclusie gekomen dat we heel veel eiwitten verspillen door er diervoer van te maken voor de vleesindustrie. Ik stopte met het eten van vlees en zag dat ik om een bijdrage te leveren aan het oplossen van wereldproblemen, niet perse aan de andere kant van de wereld hoefde te zijn. In de jaren die volgden ging ik werken bij een adviesbureau op gebied van milieu en afvalstoffen. 'Een beter milieu begint bij jezelf' was toen het thema. De thermostaat van de verwarming stond laag en mijn kinderen zijn opgegroeid in katoenen luiers die ik aan de waslijn te drogen hing. Nu doe je dat voor het klimaat, toen deed ik het om de aarde te sparen en vervuiling tegen te gaan. 

Mijn levenshouding is vrij sober gebleven. Bij voorkeur eet ik biologische producten, zo weinig mogelijk voorbewerkt en uit het seizoen. Dus in de winter zie je mij geen sla en aardbeien kopen. 

Het systeem of je leven?

De epilepsie ging over toen ik stopte met de medicijnen omdat ik weer zwanger wilde raken. Of dat verband met elkaar heeft is niet wetenschappelijk bewezen😏. Verder was ik nooit ziek. Af en toe een verkoudheid was het ergste.

Jaren later: de kinderen de deur uit en een andere partner. Leven op het platteland, tussen de boeren. Boeren gevangen in een systeem wat hen stuurt in hun bedrijfsvoering. Als je niet meegaat ben je dief van je eigen portemonnaie en een loser in de ogen van veel van je collega's. Ik zag hun worsteling daarin. Die worsteling tussen passie en systeem herkende ik in mezelf. 

Partner Wim kreeg in 2009 een hersenstaminfarct en werd voor de hemelpoort weggerukt. Hij lag 100 dagen op de IC en ik bezocht hem elke dag. Na een week kreeg ik het inzicht dat ik op de wereld ben om in liefde met elkaar te leven, met respect voor de omgeving. Dat maakte dat ik niet anders kon dan stoppen met het 'onzinbaantje' wat ik toen had. Ik wilde thuis zijn, zodat Wim ook thuis zou kunnen komen wonen in plaats van in een verpleeghuis. Thuis begon een zoektocht naar een nieuwe invulling van ons leven.

Dat begon ermee ons te ontworstelen uit de greep van de medische wereld. Een wereld vol goede zorgen en met een focus op 'veiligheid' die we allebei als verstikkend ervaren. Wij wilden gewoon leven en bedankten voor nog een controle en nog meer onderzoek. Alleen de bloedverdunner en het ademapparaat voor 's nachts zijn overgebleven. En de jaarlijkse griepprik voor Wim. Want de gedachte van de medici is dat Wim een longprobleem heeft en geen longontsteking moet krijgen. Als hij dat kan afdoen met een griepprik vindt Wim het best. Ik kreeg als mantelzorger de griepprik ook aangeboden, maar omdat ik nog nooit griep had gehad, bedankte ik daarvoor.

En dan krijg je toch de griep

Tot er in 2017/2018 een heftige griep rond ging. Er kwamen veel mensen in het ziekenhuis en op de IC. De zorg kon het niet aan. Er kwam een extra vaccinatie en toen de huisarts Wim een prik kwam geven, besloot ik er ook maar een te nemen omdat ik niet wilde dat Wim eventueel ziek zou worden van mij. 

In de herfst daarna werd ik ziek. Koorts, hoesten, misselijk, ik hing wekenlang op de bank. 's Nachts hoestte ik de longen uit mijn lijf. Soms zo erg dat ik dacht dat ik stikte en Wim zich losmaakte van zijn ademapparaat om mij op mijn rug te kloppen. Ik voelde me heel ziek en ellendig. Griep. Die hele winter  voelde ik me onplezierig. Ik hield een hoestje en af en toe had ik pijn op mijn borstbeen. Nu zouden ze het misschien long covid noemen. Dat hoestje heb ik nog af en toe en die pijn op mijn borstbeen is sinds een halfjaar verdwenen. Ik kreeg dus voor het eerst erge griep nadat ik me er voor het eerst tegen heb laten vaccineren. 

Ik ben nog een paar keer eerder ziek geweest van een medische handeling. Ook ervaringen met Wim in het ziekenhuis hebben mijn vertrouwen in het medische systeem niet versterkt. Sterker nog, ik blijf er liever ver van. Ik ben heel bang om niet op een natuurlijke manier te mogen sterven als mijn tijd gekomen is. Ik wil niet gereanimeerd, ik wil niet langer in leven gehouden worden dan mijn lichaam dat wil. Ja, in principe wil ik tot het eind de regie zelf behouden. Ik voel me er dan ook zelf verantwoordelijk voor dat ik goed voor mijn lichaam zorg. Dat doe ik door bewust te eten, voldoende te bewegen door te wandelen en te fietsen, ademhalingsoefeningen elke ochtend, Qigong. Nu het virus weer actiever is, mijd ik drukke plekken en houd ik toch graag een beetje afstand. Ik stap voor de ontspanning regelmatig in mijn kano voor een tochtje over het water en door het werk in de tuin kom ik tot rust en nieuwe inzichten. Om mijn geest gezond te houden fotografeer, schilder en schrijf ik. Als luisteraar bij de Luisterlijn komt een wereld tot mij die ik nog niet kende. 

Verantwoordelijkheid nemen

En om mijn leven nog meer zin te geven in de wereld word ik binnenkort register mediator.  Om conflicten tussen partijen uit de weg te ruimen op een manier waarop ze zelf verantwoordelijkheid nemen voor het resultaat. 

Maar of ik dat kan doen in een wereld waarin een tegenstelling wordt geschapen tussen gevaccineerden en ongevaccineerden? Een wereld waar ik als ongevaccineerde tot veel dingen geen toegang meer heb?

Misschien begrijp je na dit verhaal te hebben gelezen mijn reden om me niet te laten vaccineren. En dat ik het raar vind dat ik daardoor voor sommigen opeens een bedreiging lijk te zijn voor de medemens.

De hongerende mensen in Afrika en de rest van de wereld mogen mijn prik en IC plek hebben. 





Reacties

  1. Dag Cora. Op LinkedIn heb ik op je post / blog gereageerd maar dat was de korte versie,omdat LI mijn zorgvuldig gekozen volgorde bij deze volledige versie door elkaar husselde. Ik wil hem je niet onthouden.
    "Nou, Cora, nu jij het met jouw status zo vraagt besluit ik het zwijgen over het vaccineren, waarschijnlijk kort, te onderbreken. Zwijgen omdat het amper aanwezige gesprek vooral ging/gaat lijken op een zinloze heksenjacht met onderliggende schuldoordelen. Amper kritisch gesprek over het door media, acteurs, komedianten, ingenieurs, helicopterpiloten, leraren, loodgieters, politici en iedereen met pas recent en eenzijdig opgedane gezondheidskennis ondersteunde vaccinatiebeleid. En dat naast een permanent verdeelde geneeskunde en wetenschap, wat logisch is bij een nieuw verschijnsel. Een heksenjacht onder het mom van “verleiden tot vaccinatie” en schuldoordelen ( “ 80% vd IC-opnames zijn ongevaccineerden” ) om beperkingen van de eigen ruimte en het wellicht verpesten van de voorgehouden ontsnapping aan Covid
    toch ergens te kunnen adresseren. Behalve bij neoliberale politici die onze zorg de afgelopen 15 jaar geminimaliseerd en vereconomiseerd hebben en die al helemaal geen visie hebben laten zien in beleid wat NL gezonder en weerbaarder zou en had kunnen maken. En ook nu weer hopen op een gemakkelijke ontsnapping via een vaccin.
    Wil je echt een gesprek voeren dan wil je op z’n minst het idee hebben dat je gesprekspartner ook echt jouw mening wil weten en jou niet op voorhand uitsluit. Wat wordt de volgende uitsluiting? Een restaurantverbod bij een IC-belastend te hoge BMI / bij overgewicht?
    Ik heb het voorrecht gehad om de afgelopen 30 jaar elke dag ongeveer anderhalf uur aan mijn mentale en fysieke gezondheid te kunnen werken. 67 jaar zijnd heb ik zonder griepspuit de laatste 20 jaar geen griep gehad noch een andere kwaal. Tevens had ik het financiële voorrecht om gezond en meestal biologisch eten en natuurlijke supplementen te kunnen kopen. Bij beginnende verkoudheid en griep hielp A.Vogel of VSM dat in meestal twee dagen weer weg. Ik vertrouw dus op mijn zorgvuldig opgebouwde natuurlijke weerstand, die ik niet ga laten beïnvloeden door een chemische vaccinatie. Net als jij heb ik de meeste last gehad van een in een welwillende bui toegestane “zeer veilige” chemische injectie bij een sportblessure aan 1 knie met verzwakte stabiliteit aan beide knieën en heup als blijvend gevolg.
    (Mijn zorgvuldig opgebouwde natuurlijke afweer laat ik niet bedreigen door een chemische vaccinatie.) Als mensen verzwakt zijn of een onherstelbare gezondheid hebben gun ik ze voorlopig graag een vaccinatie. Hopend dat de bijwerkingen niet erger zijn. Maar dan ook in Afrika of welk ander land dan ook, wat armoede en gezondheidsproblemen kent. En ik wil graag deze mensen zonder schuldgevoel kunnen ontmoeten en mij geloofwaardig afkeren van bijv. alle Noord-Europeanen die, terwijl ze wat aan hun weerstand kunnen doen of simpele maatregelen volgen, zich tegoed doen aan een prik die ze daar wellicht veel harder nodig hebben. En hoeveel buitensluitende prikken gaan nog volgen?
    De aarde zorgt er altijd al voor steeds iets nieuws te hebben om de mensheid in aantal hanteerbaar te houden en zéker als ze die aarde beschadigen. Covid is dus blijkbaar nodig en maakt haar eigen onderscheidingen. Daar kan ik uiteindelijk ook toe behoren. Het zij zo. Ik ben niets beter dan elke Afrikaan zonder IC of vaccin.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Cees. We leven in een boeiende tijd waarin niets meer normaal lijkt.

      Verwijderen
  2. Boeiend zeker, Cora! Moeten we wellicht een tijdje hard werken naar een nieuw en meer inclusief, respectvol en solidair normaal. Zowel met mensen als met de aarde.
    Heel veel succes als mediator! Volgens mij ben je hard nodig :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten