Soms wordt het me te veel......
De maatschappelijke onzekerheid over de toekomst van de zorg neemt meer en meer toe. Tv-programma's over bejaarden die moeten verhuizen, of niet terecht kunnen in een verzorgingshuis. Al dan niet naar hun keuze. De 'wenswachtenden'. De bezorgde ouders van zorgintensieve kinderen die met veel kunst en vliegwerk thuis kunnen blijven wonen. De onzekerheid over vergoeding van dagbesteding, huishoudelijke hulp. Het overspoelt me en ik raak er van in de war. Moet ik ook de barricaden op? Ik zorg voor mijn man Wim. Gedeeltelijk wordt die zorg betaald uit het PGB van Wim, de rest is mantelzorg. Het PGB gaat om verpleging en persoonlijke verzorging. Met de gemeente hadden we wat PGB betreft niets van doen. Blijft dat zo? Moeten we ergens achteraan? De PGB beschikking loopt tot 1 februari 2016. Dit voorjaar besloot ik me even nergens druk om te maken en te wachten tot de hectiek rondom de overdracht van delen van de Awbz naar gemeenten over is, en er meer duidelijkheid zal zijn. M