Posts

Posts uit 2019 tonen

Dat wat gehoord wil worden

Afbeelding
Eindelijk doen ze de mond open. De onderwijzers, de zorgmedewerkers, de boeren, de 'onderdrukten'. Niet dat wat er uit komt nu zo handig is, of zo graag gehoord wordt, nee door de lange tijd waarin het opgekropt heeft gezeten komt het er nogal ongenuanceerd uit. Boos, verontwaardigd, gedreven door emotie. De gevestigde orde weet zich er geen raad mee en grijpt wanhopig naar .... ja waarnaar eigenlijk. Heilige huisjes van weleer bestaan niet meer, we hebben alleen elkaar nog. Verstikkende loyaliteit Ik herken het goed. Het zwijgen en loyaal zijn. Ik werd er niet gelukkig van en hielp mij door mijn winterdip met bezoekjes aan de zonnebank. Totdat ik het echt niet meer hield. Twee jaar eerder had mijn leidinggevende van toen al eens tegen me gezegd dat ik eens moest leren om mijn gevoel te verwoorden, en nu was het zover. Ik ging op zoek naar de stem van mijn hart. Elke maandagavond in een groepje zitten en naar binnen kijken. Daarbinnen ging er een wereld voor me open. Langz

"Noem me alsjeblieft gewoon Wim"

Afbeelding
Geschreven door het 'tuinmeisje' in het hospice Vier weken geleden kwam hij binnen in het hospice. Meneer A. Hij werd geschetst als geboren in Indië, gewerkt bij de marine en liefhebber van zwarte thee en whisky. Als een man met een gebruiksaanwijzing.  Wim hoeft niet te winnen Toen ik hem voor het eerst in zijn bed zag liggen was daar een lange man met oedeem. Lijkwit en gezwollen handen. Hij had leukemie. Ik stelde me voor als vrijwilliger en noemde mijn naam. “Ik ben Wim”, zei hij, “en ik wil graag dat je me zo noemt. Dat ge-meneer vind ik zo’n onzin, we zijn toch allemaal gelijk toch? En ik wil graag om half vier uit mijn bed geholpen.”  Om half vier hielpen we hem samen uit bed. “Ja, ik moet in dat gekke ding (rolstoel), maar goed, dat moet dan maar” zei Wim.  Hij wilde graag aan de tafel in de huiskamer zitten. “Ze stelden gisteren voor dat ik een spelletje ging doen. Triviant of zo. Ik ken het nog niet maar dat moeten jullie me dan maar leren.” Ik pakte de

Eenduidig!

Afbeelding
Op het congres ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van de Zorgkaart Nederland van de Patiëntenfederatie, gaf de dagvoorzitter mij de microfoon in de hand. Vanaf de tweede rij in het publiek mocht ik ingrijpen in het gesprek tussen Gea Sijpkes bestuurder bij Humanitas, Frank Elion CCO bij zorgverzekeraar VGZ en Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie over de toekomst van de Zorgkaart. De heer Elion vertelde dat VGZ eenduidige informatie wil over hoe patiënten de zorgaanbieders ervaren. Ik greep in: “Wat verstaat u onder eenduidig?”.  Zo'n 200 mensen Eigen regie en van 'Zorg naar leven' Ik was op het congres aanwezig omdat het werd geopend met een filmpje waarin ik vertel hoe ik een fijn leven heb met mijn gehandicapte man en hoe we daar de eigen regie in proberen te houden. Toen tien jaar geleden de Zorgkaart Nederland werd geïntroduceerd heb ik trots onze huisarts daarop geplaatst en gewaardeerd. Daarna heb ik nog wel eens een ervaringsverhaal gelezen op de

Ont-moeting in een gouden bos

Afbeelding
Met een groep enthousiaste mensen ging ik het bos in om foto's te maken en te zien hoe je dat kunt combineren met coaching. Ik stelde mijzelf de vraag: Wat leidt mij? en hoopte daar op deze dag een antwoord op te vinden. Terwijl ik steeds de weg vraag en denk dat het de weg is die ik zoek, kom ik er achter wat mij leidt. Eigenlijk wist ik het wel... maar ik werd het nu pas echt bewust. Ik word er zo blij van om al filmend een verhaal te maken. Tijdens het monteren ontdek ik dat er nog meer in zit dan ik in eerste instantie heb gezien. .

Op weg naar de hemel

Afbeelding
het Nutshuis Op een regenachtige dag in november heb ik een afspraak met Annemiek Schut en Marit Verdult van Woonz.nl in het Nutshuis in Den Haag. Een voormalige bank die omgebouwd is tot verzamelgebouw voor maatschappelijke activiteiten en organisaties.  We drinken koffie in het cafe met uitzicht op de binnentuin. De parkeergarage aan de achterkant is met plantengroen bekleed en vormt een bijna natuurlijke wand. Ik vind de tuin druilerig prachtig en ervaar de rustgevendheid er van. Ook binnen is er een groene wand.  Groen Annemiek stelt Marit aan me voor als 'het groene kantoorvrouwtje', waarop ik lachend antwoord dat ik 'het tuinmeisje van het hospice' ben. De toon is gezet. de binnentuin Woonz biedt een online platform waarop senioren hun keuzes kunnen maken om te wonen met zorg en services zoals dat bij hen past. Om te kunnen blijven leven zoals ze dat zelf willen. Met eigen regie.  Leven zoals je dat zelf wilt, tot het einde...  Leven volgens je e

Uiteindelijk de baas

Afbeelding
Geschreven door het 'tuinmeisje' in het hospice Hij was een lange magere man. Indringend en tegelijk vragend kijkend, traag en weinig sprekend. Zijn leven lang vrijgezel gebleven op de boerderij waar hij is opgegroeid. Hij was pas 67 maar oogde bejaard. Hij kwam in het hospice met longkanker. Roken deed hij niet meer, maar het was niet moeilijk om hem voor te stellen, buiten op het land met een peuk in zijn mond. Boer was hij al jaren niet meer. Hij had zijn land verkocht voor de ontwikkeling van een grote nieuwbouwwijk. In de boerderij kon hij blijven wonen. In het hospice Hij vroeg wel eens waar hij nu was. Hij kwam eigenlijk nooit verder dan Woerden. Zijn zus en haar man kwamen wel op bezoek. Ook heb ik een nicht met haar man ontmoet. Verd er moest hij het zijn laatste weken vooral met de vrijwilligers in het hospice doen. We wisten allemaal van hem dat hij boer was geweest, maar dat hij dat eigenlijk helemaal niet had willen worden. Als je hem vroeg wat hij dan w

Mag het een beetje minder?

Afbeelding
Toen ik deze week een boze Greta Thunberg de klimaatvergadering van de Verenigde Naties in New York zag toespreken zei ik: "Dit is helemaal fout, dit gaat veel te ver." Eigenlijk waren dat ook de woorden die Greta tegen de wereld zei, maar ik schrok van de heftigheid van Greta. De blik waarmee ze de zaal aankeek. De afschuw die ik daarin las maakte me bang. Ik luisterde niet verder. Wie heeft er gelijk? In de dagen die volgden waren de fans van Greta nog feller, de tegenstanders leken vol van haat. Het is precies die polarisatie die me bang maakt. Als je niet voor iets bent, dan ben je er tegen, zo lijkt het. Maar zo is het niet! Ik ben voor de redelijkheid, het gesprek, de dialoog. De vele kanten van de waarheid. Ik kan het in de media nauwelijks nog vinden. Op regenachtige dagen zoals vandaag maakt dat me wat weemoedig. Wat ben ik dan blij als ik opeens een filmpje* voorbij zie komen waarin Damiaan Denys verklaart waarom de wereld om mij heen zo in paniek lijkt, waar

Eigen regie, zolang het nog kan

Afbeelding
Geschreven door het 'tuinmeisje' in het hospice Toen ik voor het eerst de kamer van Saskia in het hospice binnenliep viel mijn oog meteen op een giraffe van ongeveer een meter hoog. "Ja, die heb ik gekregen van mijn zoon" zegt Saskia als antwoord op mijn vragende blik. "Ik ben helemaal dol op giraffen."  Daar wil ik natuurlijk wel meer van weten... Saskia is net in de 50. Ze woont in de buurt van het hospice en nam bij opname ongeveer 4 weken geleden haar fiets mee zodat ze, als ze zou willen, nog een keer naar huis zou kunnen fietsen.  Ze is nog één keer thuis geweest om afscheid te nemen van haar papegaai, maar dan wel in een rolstoel. De borstkanker heeft zich uitgezaaid in haar longen en verder. Ze is niet meer te genezen. Om niet alleen maar moe te zijn krijgt ze extra zuurstof via een slangetje in haar neus. Met mooi weer zit ze graag in de tuin. Maar de herfst nadert merkbaar en ook Saskia trekt zich steeds meer terug van de wereld.  &

Onverwacht bezoek

Afbeelding
Door:  het ‘tuinmeisje’ in het hospice Bodegraven-Reeuwijk  Deze keer werk ik van 11.00 tot 15.00 uur in het hospice. Normaal doe ik de dienst van 15.00 tot 19.00 uur, maar ik wil wel eens ervaren wat er op een andere tijd aan bezigheden voorbijkomt. We ruimen net de boel op van de lunch. De ene gast at een broodje met kaas op haar kamer. Een andere gast werd geholpen met het eten van een schaaltje vla. En gast nummer drie drinkt alleen nog maar wat water. Zijn vrouw en dochter zijn de afgelopen vier weken goed bekend geraakt in de keuken en koelkast en maken hun eigen broodje klaar.  "Ik heb kanker en ga dood" Terwijl mijn collega vrijwilliger nog even kijkt of de wasmachine al klaar is, wordt er aan de deur gebeld. Ik loop naar de voordeur en daar staat een man van een jaar of 60 met zijn fiets in de hand. Als ik opendoe zet hij de fiets neer en geeft me een hand. “Hallo, ik ben Bert Baas* en ik heb kanker. Het begon hier, hij wijst op een plek in zijn buik,

'Tuinmeisje' in het hospice

Afbeelding
Begin dit jaar was er een inzameling voor de aanleg van de tuin van het hospice in oprichting in Bodegraven. Volop werd er gegeven, maar ik kon dat niet. Het hoge gehalte aan liefdadigheid voor dat hospice de afgelopen jaren stond me tegen. Maar waarom eigenlijk? Was ik misschien een beetje jaloers op de oprichter die dit allemaal voor elkaar kreeg?  Leerzaam Ik ging in mezelf op onderzoek uit en bedacht dat ik geld geven te gemakkelijk vond. Het idee kwam op om zelf in de tuin van het hospice aan het werk te gaan en dan al werkende in de tuin in gesprek te raken met gasten en hun familieleden. Ik meldde me aan als ‘tuinmeisje’.  Net als alle andere vrijwilligers moest ik een korte cursus volgen waarin we leerden hoe om te gaan met de gasten en hun familie, met onze eigen gevoelens rondom de dood etcetera. Ik vond het leuk en kwam tot de ontdekking dat ik wel meer dan alleen ‘tuinmeisje’ wilde zijn.  En zo gebeurde. Het hospice is op 15 juni geopend. Met de eerste gast heb

Geluk in het groen

Afbeelding
De dag voor kerst toverden mijn dochter en ik onze slaapkamer om. Sinds kerstavond slapen Wim en ik in het bos. Althans dat dromen we. Het belang van groen 2018 was voor mij het jaar van de herontdekking van de betekenis van ‘groen’ in mijn leven. Ik wist het natuurlijk wel, maar was het een beetje kwijtgeraakt door mijn aandacht voor alles wat met (mantel)zorg te maken had. In januari kwam ik bij toeval in het bestuur van de Beroepsvereniging voor groene zorg (BVGZ). Toevallig omdat ik er nog maar net lid van was en me er na één bijeenkomst met leden zo thuis voelde dat ik een oproep om mee te doen niet kon weerstaan. 'Ja' zeggen zonder dat ik precies weet waar ik aan begin, is wel een beetje een kenmerkende eigenschap van me. Wat groene zorg is? Voor mij is het gebruik maken van de helende werking van ‘groen’. Een groene omgeving, natuur, water, planten in je huis of in de straat. Dit jaar kwam er de  infographic  zoals hiernaast afgebeeld,