Cora Postema

De laatste weken sluit ik me steeds meer af voor zorgnieuws. Mantelzorg, ouderenzorg, machtswellustige zorgverzekeraars.... ik voel me machteloos bij zoveel negatief geweld en wil er even niets meer mee te maken hebben. Ik probeer me te richten op de gewone dingen van het leven en was mijn ramen en gordijnen. Toch moet ik die avond naar een tehuis waar demente bejaarden wonen om te spreken over mantelzorg. Om het gesprek aan te gaan met mantelzorgers en zorgmedewerkers over 'samen dingen doen'. Met enige tegenzin rijd ik naar Helmond. Een hoofd vol weerzin en vooringenomenheden, me afvragend waar ik eigenlijk mee bezig ben. Als ik 's avonds laat naar huis rijd weet ik het weer..... Geen urine Ter voorbereiding hebben Marjo Brouns en ik in november een heel plezierig kennismakingsgesprek met een delegatie van de projectgroep die de samenwerking tussen medewerkers en familieleden van bewoners (mantelzorgers) wil verbeteren. In die projectgroep zitten zowel medewerkers als

Aanslag op de journalisten van Charlie Hebdo, makers van een satirische tijdschrift. Het wordt gezien als een aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Een dag later overal demonstraties. Gelukkig ook veel Moslims die zich laten horen. Maar..... de klokkenluider in mij geeft een ander geluid. Die roept van 'symboolpolitiek' en ik zal uitleggen waarom. Veiligheid ten koste van alles!! Het was 11 september 2001 toen de wereld wakker werd door de vliegtuigen die door zogenaamde islamterroristen in hét symbool van de westerse suprematie, het WTC in New York werden gevlogen. De verontwaardiging wereldwijd was groot, de roep om strengere veiligheidsmaatregelen nog groter. Mijn gedachte: Nu worden we als westerse wereld gevangenen van onze eigen suprematie. Ze hadden ons in het hart getroffen en.... ik begreep het dat ze dat deden. De arrogantie van de macht, de arrogantie van de democratie met vrije marktwerking als ultieme vorm van vrijheid. De manier waarop dit systeem ook ove