Menselijke artsen maken het verschil

Zin Het is inmiddels alweer vijf weken na de operatie. Er is zoveel gebeurd, dat ik wel wilde schrijven maar niet wist waar te beginnen. Het ziekenhuis, thuis, corona, de politieke spelletjes die blootgelegd worden, het raakt me allemaal. Maar wat stel ik met mijn verhaal nu voor in zo'n hectische wereld? Wie gaat dat lezen? Waar ga ik beginnen? De hoeveelheid van wat er op me af komt, legt me lam. Ik doe maar even niks. Totdat ik opeens een sms bericht van Bob krijg. Bob met wie ik ooit werkte en die ik al jaren niet meer heb gezien. Bij hem is ook net kanker ontdekt en hij zit in een tredmolen. Hij voelt behoefte om het van zich af te schrijven en dacht daarbij opeens aan mij. Toen hij mijn laatste blog over de aanloop naar mijn baarmoederoperatie had gelezen besloot hij contact op te nemen. "Ik herken ontiegelijk veel uit je laatste blog" schrijft hij. "Het zijn gouden tijden maar ook spannend. Ik heb aan jou gedacht om het van me af te schrijven in een soort dial...