Cora Postema

Ben ik de partner van mijn gehandicapte man of zijn verzorgster? Ben ik moeder of vriendin? Ben ik huisvrouw of werkster, ben ik de regisseur of een volgeling? In verschillende situaties heb ik een andere rol. Meestal onbewust. Vaak is het mijn omgeving die me attendeert op een rol, of die een bepaalde rol van me verwacht en ook als zodanig met me communiceert. Soms voel ik me in een rol gedrongen die ik helemaal niet wil. Zo heb ik ook de rol van mantelzorger en ik ben nog steeds zoekend naar de positie van die rol. Of wat het innemen van die positie me oplevert . In eerste instantie weigerde ik de rol van mantelzorger. Ik was gewoon de partner van mijn man die soms ook voor hem zorgt. Ik weet de rollen van partner en hulp/verzorgster nog steeds aardig te scheiden. Voor mij gaat het over gelijkwaardigheid. Als partner streef ik naar gelijkwaardigheid, als hulp/verzorgster is er sprake van afhankelijkheid. Ik doe die activiteiten vooral voor hem, maar niet voor mezelf. Ik ben ge

Mijn moeder is 83 jaar en woont nog zelfstandig. Als het aan haar ligt blijft dat zo totdat ze op een ochtend gewoon niet meer wakker wordt. Toch heeft ze ondertussen wel wat mankementjes die het er niet gemakkelijker op maken. Ze accepteert de vermindering van haar actieradius aardig. Zolang ze nog met haar auto naar het dorp kan voor de boodschappen en haar schoonzus en vriendin in dorpen op maximaal 15 kilometer kan bezoeken, vindt ze het goed. Ze woont in een straat waar mensen van diverse leeftijden wonen en heeft goed contact met de buren. Als haar buren van opzij of aan de overkant weer eens op vakantie zijn, staat zij klaar voor de post en de plantjes. Maar hoe lang nog? "Laat mij maar lekker thuis." Mijn broer woont op anderhalf uur rijden afstand, ik op twee uur. Da's niet naast de deur, dus even een zondagmiddagbezoekje... dat doen we niet. We zijn er een hele dag, en manlief en ik logeren vaak een nachtje bij haar als we er zijn. Tot een jaar of twee gelede