Posts

Posts uit 2018 tonen

Word wakker!

Afbeelding
Al weken kwakkel ik voort. Het begon met spierpijn in mijn linkerschouder en nek. Paracetamol, een warme zak met kersenpitten, gemberthee, insmeren met teatree olie, het werkte allemaal maar tijdelijk. Na vijf dagen begon mijn neus te lopen en leek de pijn uit mijn schouder via die weg mijn lijf te verlaten. Maar helaas. Het kwam terug en nu met hoofdpijn, die mijn hoofd leek te doen barsten als ik maar een beetje buk. ’s Nachts sliep ik met een laurierdropje achterop mijn tong om mijn hoestbuien te bedwingen. Wordt het dan nooit eens beter? Na drie weken kwakkelen ben ik aardig teleurgesteld in mijn ‘sterke’ lijf. Ik heb nooit wat en nu dit. De ene dag gaat het en de andere dag hang ik op de bank. Ik erger me niet alleen aan mijn eigen ongemak, maar ook aan de onhebbelijkheden in de wereld om ons heen die nu bij gebrek aan energie vol bij mij te lijken binnenkomen. Waar ik me in de jaren ’90 al druk over maakte, lijkt nu actueler dan ooit. Het is alsof die betere wereld maar niet

Heeft geld zin?

Afbeelding
Begin dit jaar maakte ik kennis met Annette. Ze probeerde haar rol binnen de Beroepsvereniging voor Groene Zorg  (BVGZ)  weer op te pakken. Daar was ze vanwege darmkanker een jaar eerder mee gestopt. Na een aantal operaties en chemo’s is de kanker nu verdwenen. "Ik had dood moeten zijn, maar ik ben er nog", was één van de eerste dingen die ze zei. Ze voelde zich een ander mens. Niet alleen vanwege de vermoeidheid, maar door alles wat haar met haar ziekte was overkomen. “Ik leef voor mijn zoontje en mijn partner, maar voor de rest heb ik nog geen idee. Ik wil rustig gaan ontdekken waar ik me weer mee bezig ga houden. Ik zal toch weer geld moeten gaan verdienen.” Een half jaar na onze eerste kennismaking vertelt ze dat ze haar bedrijf heeft beëindigd. Gelukkig heeft ze een arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zelfstandigen, maar de uitkering daarvan stopt in februari 2019. Haar vertrouwde inspiratie is ze kwijt. De zin van het leven, dat is wat haar bezighoudt. Maar kun je

Wie dien je?

Afbeelding
Ik schreef een column in het tijdschrift Antenne, van de VPTZ (Vrijwilligers palliatieve terminale zorg) Wie dien je? Mijn vader is al weer twintig jaar geleden overleden. Vorige maand zou hij 87 jaar zijn geworden. Mijn moeder, broer, schoonzus en ik hebben het er af en toe nog over hoe dat ging. Hoe blij we nog steeds zijn met de duidelijkheid die hij zelf gaf in zijn wilsverklaring. Dat heeft een hoop discussie over eventueel verder handelen voorkomen.  Artsen die nog wel een mogelijkheid zagen, verpleegkundigen die niet echt zelf een mening uitten en wij die mijn vader al wat langer kenden en wisten dat het leven wat hem eventueel zou restten als zwaar gehandicapte man in een rolstoel, voor hem en ons een zware opgave zou zijn. Hij had graag de regie over zijn leven en zou dat dan nauwelijks nog hebben. Hij had niet voor niets een wilsverklaring opgesteld op het moment dat hij te horen kreeg dat hij kanker had. Mijn moeder is nu 87. Toen mijn vader overleed zei ze dat ze oo

Het leven begin bij.....

Afbeelding
Over zes maanden word ik 60. Mensen van boven de 60 vond ik tot voor kort maar oud. Eigenlijk nog steeds. Het lijkt alsof velen zo rond de 60 beginnen voor te sorteren op hun oude dag, rekening houdend met komende gebreken. Het grote huis waarin de kinderen opgroeiden wordt verkocht om plaats te maken voor een huis met meer gemak en minder tuin. De nieuwe fiets is elektrisch. Maar…. ik ben zover nog niet. Ik heb me jaren niet zo goed gevoeld als nu. Toen ik 20 werd, was ik nog zo groen als gras. Ik herinner me er niets meer van. Mijn veertigste verjaardag heb ik niet gevierd. Mijn leven was toen niet zo leuk. Ontslag, scheiding, overlijden vader, het kwam allemaal tegelijk. Een echte midlife crisis die zo’n 7 jaar duurde voordat ik er weer een beetje zin in had. Ik besloot dat ik na zo’n dieptepunt niet ook nog een moeilijke menopauze ging hebben. Dat is me op een enkele opvlieger en een paar jaar gewrichtsklachten na, aardig gelukt. Toen ik eenmaal doorhad hoe goed magnesium helpt o

Geluk

Afbeelding
Zie me daar zitten... klein en nietig onder de wensboom. Even later wist ik weer waar het voor mij om gaat:  GELUK En zo werd 'Geluk in het Groen' geboren. Je gaat er nog meer van horen. Maar eerst vertel ik hoe ik hier kwam. Natuur als hulpbron Jaren geleden volgde ik een opleiding ' Hypnotherapie'. Twee jaar lang zeer intensief aan de gang met het leren van allerlei methoden om mensen te helpen gelukkiger te zijn met hun leven. Zo noem ik dat nu. Hoe de natuur mensen kan helpen een (nieuwe) weg te vinden in hun leven was daar onderdeel van. Ik heb er alleen voor mezelf al heel veel aan gehad, en nog steeds. Voor mij heeft het zijn werking al lang bewezen. Maar toch kun je het nodig hebben om er even weer aan te worden herinnerd hoe goed de natuur je kan helpen. Dat overkwam me op 19 mei in Vierhouten. De maanden ervoor heb ik al wel weer gevonden hoe belangrijk het voor mij is om gedachtenloos het gras te maaien, mijn klinkerpaadje te ontdoen van onkruid en he