Posts

Posts uit 2020 tonen

Een bevrijdend gesprek over het einde

Afbeelding
Dinsdag hadden we een gesprek bij mijn moeder thuis over het einde van haar leven. We zijn de huisarts, mijn moeder (89), mijn broer en ik. Mijn moeder zag er tegenop. "Dan ben je opeens wel heel oud" zei ze een dag ervoor aan de telefoon. "Ik ben benieuwd wat de dokter te zeggen heeft", voegde ze er nog aan toe. Mijn reactie:"Het gaat er niet om wat de dokter zegt, het gaat erom wat jij wilt."  "Maar dat wil ik niet" Aanleiding was een 'misverstand' enkele weken geleden. Ze heeft af en toe darmklachten en de plaatsvervangende huisarts stelde voor om een afspraak te maken met een specialist in het ziekenhuis voor een darmonderzoek. Mijn moeder verweerde zich niet en toen bleek dat ze enkele dagen later al in het ziekenhuis terecht zou kunnen, gaf ze aan dat ze dat toch niet wilde. Het onderzoek ging niet door.  Tegen mij zei mijn moeder altijd dat ze geen onderzoek of operatie aan haar darmen meer wilde. Ze is jaren geleden al eens geoper

Bevrijd uit de coronastress

Afbeelding
Corona kruipt in je of je het nu hebt of niet. Het doet iets met ons allemaal.  Ik houd van chaos want ik schep graag structuur. Alleen was de chaos me nu even te groot. Ik werd boos, ik begreep niet meer waarom mensen doen wat ze doen, of wat ze niet doen. Ik ben op zoek naar de nuance maar de wereld lijkt alleen nog maar in zwart-wit te denken. Je bent voor of je bent tegen. Ik ben geen van beide, ik wil het zwart en het wit doorgronden, ik wil veelkleurigheid! Ik durfde me nog nauwelijks te uiten, of een vraag te stellen. Lang geleden was ik zo; Naar binnen gekeerd, ongelukkig en eenzaam. Dat zal me toch niet weer gebeuren? De kunst van creĆ«ren Gelukkig schijnt de zon. Die ochtend loop ik even naar mijn overbuurvrouw om een 'bakkie te doen'. Al koffiedrinkend bespreken we de toestand in de wereld en ze zegt:"Ik heb een boekje van Jonash, die schrijft hier al over in 2007. In het boek 'De kunst van creĆ«ren' beschrijft hij eigenlijk hoe je jezelf in deze chaos wee

Op vakantie in coronatijden. Mondkapjes!

Afbeelding
Vorig jaar in september hadden we onze logeeradresjes voor onze vakantie in Italiƫ van deze zomer al besproken. Agriturismo's en andere prachtige huizen op het platteland. Allemaal met keukenblok zodat we geheel zelfvoorzienend kunnen zijn. Dat kwam nu in coronatijd heel goed van pas. Toch op reis Begin juni dacht ik nog wat we gewoon thuis zouden blijven, maar langzamerhand gingen de grenzen open en werd het reƫel dat we toch zouden gaan. Het leven leek weer wat normaler te worden, het straatbeeld werd vrijer. We kregen er zin in om weg te gaan. Toen per 1 juli ook Oostenrijk bereisbaar werd, konden we volgens plan op 1 juli vertrekken. Met mondkapjes voor als het nodig was. De eerste overnachting in een hotel in Zuid-Duitsland zonder receptie, merkten we niets van enige corona maatregel. Prima. De twee overnachtingen daarna op een boerderij in Oostenrijk waren gezellig. We waren de eerste gasten en het was wat onwennig voor de gastheer en -vrouw om afstand te houden. Maar gelukki

Luister!

Afbeelding
Luister naar de stem van je hart. Hoor dan ook de ander, met de oren van Liefde! Mijn hart spreekt soms via beelden.  Zo ontstond vorige week, in een chaotische wereld om ons heen, dit schilderij. Stilte

Regels als splijtzwam; Waar is het gezonde verstand gebleven?

Afbeelding
De corona regels zijn ondertussen onnavolgbaar. Waar het eerst heel eenduidig was en de vijand (het virus) onvoorspelbaar, waren we blij met de maatregelen en regels die de premier ons dicteerde. Maar  toen de consequenties van de maatregelen duidelijk werden, ontstond het eerste verzet. We zien het nu als splijtzwam in de bevolking. De Ć©Ć©n houdt zich keurig aan de regels terwijl de ander de regels aan zijn laars lapt. BOA's die de regels moeten handhaven voelen zich de 'boeman' en willen een wapenstok. Persoonlijke vrijheid botst met de inperkende maatregelen. Maar voor sommigen zijn die maatregelen, in ieder geval voor hun gevoel, juist een kwestie van leven of dood. Nu we zover zijn dat de regels zelfs willekeurig lijken te worden toegepast en gehandhaafd, neemt de heftigheid onder de bevolking toe. Rust! Eerlijk gezegd... ik was zo blij met de rust en stilte van de lockdown. Ik was blij dat mensen creatief werden in het maken van contact, in het vinden van nieuwe mo

Visie op het leven na corona in 2030

Afbeelding
Weijland Nu we corona een beetje onder controle lijken te hebben en de maatregelen om verspreiding van het virus te voorkomen als steeds beperkender ervaren, wordt de roep om een visie voor de toekomst duidelijker. Een toekomst waar we ons bewuster zijn van de dreiging van een onvoorspelbaar virus. Doorgaan op de manier waarop we leefden wordt door steeds meer mensen als ongewenst en als slecht voor onze gezondheid gezien. Moeten we niet aan het werk om onze weerstand tegen dergelijke ziektes te verbeteren? Welke factoren zijn van invloed op het krijgen van bijvoorbeeld corona of andere virusinfecties? Laat invloed op gezondheid leidend zijn voor de economische waardering van activiteiten en producten! Er komen nu al onderzoeken naar de verbanden tussen corona en bijvoorbeeld luchtkwaliteit, algehele gezondheid en andere ziektes, woon-en leefsituatie, intensieve veehouderij en meer. De mogelijkheden om data te onderzoeken en verbanden te leggen waar eerder niet naar werd gekek

2030: 'Lang leve de gezondheidspolitie'

Afbeelding
Van angst naar kans! De ontwikkelingen die ik in mijn blog van eergisteren over de medische dictatuur vreesde, blijken nog veel sneller te gaan dan ik dacht. Een dag later hebben we al een persconferentie waarin de Minister van volksgezondheid aankondigt dat we weer vrijheid kunnen krijgen via een app die ons waarschuwt voor besmetting. Vannacht verdween mijn angst voor de medische dictatuur.  Vanochtend lag ik met manlief in bed te fantaseren over de toekomst. De kansen van het verzamelen van gezondheidsdata Die apps daar komen we niet onderuit. Het begint met het testen van iedereen op corona en de aanwezigheid van antistoffen. Het wordt allemaal geregistreerd in onze persoonlijke app. Het geeft zelfs wel een veilig gevoel te weten of je het hebt gehad of niet. Of je bij een besmet iemand in de buurt bent (geweest) of niet. Het vergroot je vrijheid om corona te hebben gehad. De mensen die het hebben gehad kunnen nu goed worden ingezet in beroepen waar je veel kans loopt op be

Willen wij een medische dictatuur?

Afbeelding
Een verplichte app om bij te houden met wie je in contact bent. Op straat voor de ingang van de metro een apparaatje op je voorhoofd om te meten of je koorts hebt. We spreken elkaar aan op gedrag wat afwijkt van dat wat is voorgeschreven door de regering op advies van medici en virologen. We kijken er al bijna niet meer van op. Want het is toch allemaal voor onze eigen bestwil? Samen moeten we de vijand bestrijden. En dat mag wat kosten. Maar wie is de vijand? Angst in de ogen van de IC arts Het zien van de angst en paniek in de ogen van Diederik Gommers, intensivist en voorzitter van de landelijk IC-vereniging, raakte iets in mij. Hij was bang dat er niet voor alle mensen die hij zou kunnen helpen op de IC, ook daadwerkelijk een IC bed beschikbaar zou zijn. Dat hij mensen zou moeten laten sterven zonder een laatste reddingspoging, dat was voor hem het allerergste wat hem kon overkomen. Opeens zag ik een mens achter die persoon die tot dan alleen maar riep om nog meer intensive care

Wij weten het.... geen IC

Afbeelding
Mijn partner Wim (65) slaapt elke nacht met beademing. Gewoon thuis. Nadat ik het apparaat op de tracheacanule in zijn luchtpijp heb aangesloten, vallen we samen op het ritme van 14 ademhalingen per minuut in slaap. Zo gaat het al 11 jaar, nadat hij een infarct in de hersenstam ternauwernood overleefde. Hij lag toen 3 maanden op de IC. Gelukkig mocht ik gewoon naast zijn bed zitten, zijn hand vasthouden. De beademing in de nacht bleef nodig, gelukkig kon dat ook thuis. Beademen Toen kwam Corona en de IC-crisis. Het eerste wat Wim zei:"Ik heb in ieder geval al een ademapparaat." Ja, en mij, zijn zoon of dochter om het te bedienen. In de zorg is dat beademen een 'voorbehouden handeling' die alleen door speciaal daarvoor opgeleide verpleegkundigen mag worden uitgevoerd. Op een gewone verpleegafdeling kan hij dus met zijn apparaat niet terecht. "Wat wil jij?" We kijken deze zondag samen naar Buitenhof op TV. Het gesprek met een arts gaat over de nood

Lentekriebels in tijden van Corona

Afbeelding
Alles is anders Het is nog maar een week geleden dat mijn dochter nog vol goede moed voor een skivakantie naar Frankrijk vertrok. Ze hadden met een man of 10 een huisje gehuurd. Spelletjes mee, voor het geval dat de skiliften en pistes gesloten zouden worden. Bij aankomst hebben ze nog pizza gegeten in een pizzeria. De dag erop gingen de pistes dicht. Maandagavond hield premier Rutte een toespraak waarin duidelijk werd hoe erg het was en dat verdere maatregelen zeker vielen te verwachten. Een paar uur later sprak president Macron het franse volk toe met nog verdergaande maatregelen. Je mag je huis niet uit als het niet strikt noodzakelijk is. De volgende dag reed mijn dochter weer naar huis. Een bijzonder ervaring rijker, want reizen in Coronatijden is niet als anders. Mijn partner Wim voelt zich niet kwetsbaarder dan anderen. "Als ik ziek word dan heb ik gewoon pech gehad", is wat hij zegt. We gaan ook nog naar vrienden op bezoek, waar we elkaars fysieke nabijheid mijden

Bang voor de angst!

Mijn moeder van inmiddels 89 jaar zei altijd: " De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest." Gisteren belde ik haar om te vragen hoe het met haar gaat in deze Coronatijden. "Tja, niet zo leuk al dat gedoe met het virus", zegt ze. "Die lege schappen die ik op TV zie, doen me aan de oorlog denken, dat maakt me bang." Vorige week was ik nog bij haar, we wonen 200 km van elkaar verwijderd. We spraken toen over wat als zij of mijn man besmet zouden raken met Corona. Allebei volgens de medische statistieken 'kwetsbaar'. Ze waren er nogal laconiek onder. "Als het zo moet zijn dan is dat zo, ik zal toch ooit eens doodgaan", zei mijn moeder. Ze leeft al een paar jaar in een soort van thuisquarantaine vanwege haar kwalen die haar steeds meer immobiel maken en haar verminderde behoefte om er sowieso nog op uit te gaan. Alleen sterven? Ik lees berichten uit Italiƫ, over mensen die zonder hun naasten om zich heen moeten sterven om uitbr

De natuur doet zijn werk

Afbeelding
Het is Corona tijd. Ik lees het blog van Manon van Leeuwen over de kansen die de Corona crisis in zich heeft. Blij word ik er van... Ik vertrouw er altijd op dat eens de wal het schip keert. Het schip van verwoesting, van alles kan, van steeds maar meer, van tijd is geld. Laat Corona die wal zijn. Laat de natuur zijn werk doen! Zie hier de link naar het blog van Manon. Manon loves life. So do I!

Ik heb er zin in!

Afbeelding
Op 19 januari word ik 61 jaar en het is alsof het leven steeds mooier wordt. De dips van midlife en de overgang heb ik achter de rug. Ik heb er zin in, misschien wel meer dan ooit. Waar ik zin in heb? In dat wat zich elke dag weer aandient, en dat is steeds weer wat anders. De ene dag regen, de andere dag zonneschijn. En de wetenschap dat ze elkaar altijd weer afwisselen geeft hoop als het even tegen zit. Ver kijken voor de passende koers Passende koers in de gekte Ik kan me druk maken over de gekte die de economie van altijd maar moeten groeien met zich meebrengt. Het enige wat me daarin echt een goed gevoel geeft is er zelf niet meer in meegaan. Voor de rest blijft het een gevoel van Don Quichotte tegen de windmolens.... we hebben met elkaar een bureaucratisch moloch gecreƫerd waar niet tegen te vechten is. Manlief leert me er omheen te zeilen en dat lukt me steeds beter. Laverend kom je verder dan steeds op elke boei weer vast te lopen. Gelukkig kan ik ver kijken, dat helpt