Cora Postema

Deze week in de krant: 'Zangeres (46) stopt met optreden om voor haar zieke man te zorgen'. Céline Dion wordt mantelzorger! "Ik wil elk grammetje van mijn kracht en energie in herstel van mijn echtgenoot steken". Haar man is opnieuw getroffen door keelkanker. Wat heerlijk als je zomaar kunt zeggen: "Schat, maak je geen zorgen, ik zal er 24/7 voor je zijn". Geen zorgen hoe dat dan moet met werk, of je het financieel wel redt etcetera. Hij boft maar met zo'n liefdevolle vrouw. Maar er zijn veel meer van zulke vrouwen. Gisteren spak ik er nog één, alleen zij had wél financiële zorgen..... Kiezen voor de liefde Ik ken er ondertussen aardig wat... vrouwen die hun baan opzeggen om voor hun langdurig zieke of gehandicapte partner te zorgen. Ik ben er ook zo één. Ze willen gewoon met hun gezin, thuis samen leven zoals dat ook in gewone gezinnen gaat. Soms zijn de kinderen al de deur uit, soms ook niet. Door zelf thuis te zorgen, is het voor alle partijen het

Vorige week werd mij op Twitter twee keer geadviseerd om eens met een échte mantelzorger te gaan praten, want die hebben het toch écht wel zwaar. Blijkbaar ben je alleen échte mantelzorger als je het zwaar hebt. Dat klopt natuurlijk wel met de berichten over overbelaste mantelzorgers, mantelzorgers die vanuit de Wmo door de gemeente moeten worden ondersteund. Mijn conclusie: ik ben geen échte mantelzorger. Sterke mantelzorger Toen iemand mij er vijf jaar geleden op wees dat ik nu ook een mantelzorger was, wilde ik dat in eerste instantie niet zijn vanwege het imago van 'slachtofferschap' wat het voor mij had. Ik voelde me geen slachtoffer, wilde het me ook niet laten aanpraten. Ik hoefde geen 'ondersteuning', wilde geen lotgenotencontact en wilde niet 'verwend' worden door de gemeente op de dag van de mantelzorg. Maar toch.... na even nadenken besloot ik mezelf wel mantelzorger te noemen om te laten zien dat mantelzorgers ook krachtig kunnen zijn. Definit

Naar aanleiding van mijn zoektocht naar de goede bedoelingen van de zorgverzekeraars zoals ik die heb beschreven in mijn vorige blog, werd ik binnen enkele dagen uitgenodigd voor een gesprek met Wim van der Meeren, voorzitter van de raad van bestuur van zorgverzekeraar CZ. Els Potma, woordvoerder van CZ die telefonisch de afspraak voor dit gesprek met me maakte, zei aan de telefoon al: "Het lijkt alsof jullie het oneens zijn, maar volgens mij denken jullie heel erg hetzelfde".  Benieuwd reisde ik af naar het kantoor van CZ in Tilburg.  Wie bepaalt de zorgkwaliteit? In Skipr van 29 juli stond een artikel met de titel": 'Verzekeraars worstelen met bepalen kwaliteit zorg'. De eerste vraag die in mij opkwam was: "Gaan verzekeraars daarover? Zouden niet patiënten en/of consumenten dat moeten bepalen via een onafhankelijke consumentenorganisatie? Wat is de rol van de Nederlandse patiënten en consumenten federatie (NPCF) hierin? Vanuit mijn 'vraagtekens&