Cora Postema

Over zes maanden word ik 60. Mensen van boven de 60 vond ik tot voor kort maar oud. Eigenlijk nog steeds. Het lijkt alsof velen zo rond de 60 beginnen voor te sorteren op hun oude dag, rekening houdend met komende gebreken. Het grote huis waarin de kinderen opgroeiden wordt verkocht om plaats te maken voor een huis met meer gemak en minder tuin. De nieuwe fiets is elektrisch. Maar…. ik ben zover nog niet. Ik heb me jaren niet zo goed gevoeld als nu. Toen ik 20 werd, was ik nog zo groen als gras. Ik herinner me er niets meer van. Mijn veertigste verjaardag heb ik niet gevierd. Mijn leven was toen niet zo leuk. Ontslag, scheiding, overlijden vader, het kwam allemaal tegelijk. Een echte midlife crisis die zo’n 7 jaar duurde voordat ik er weer een beetje zin in had. Ik besloot dat ik na zo’n dieptepunt niet ook nog een moeilijke menopauze ging hebben. Dat is me op een enkele opvlieger en een paar jaar gewrichtsklachten na, aardig gelukt. Toen ik eenmaal doorhad hoe goed magnesium helpt o