Zonder grenzen geen vrijheid
Gevaccineerde mensen willen hun vrijheid terug. Maar welke vrijheid hebben we het eigenlijk over? Wat heb jij nodig om je vrij te voelen?
Vrijheid in verbondenheid
Ik denk dat niemand helemaal vrij is. Je hoort bij een partner, familie, dorp, club, gemeenschap en noem het maar. Door waar je je mee verbonden voelt, ben je tegelijk beperkt in je vrijheid. Je hebt te maken met afspraken, wetten, spelregels en je voelt je als groep verantwoordelijk voor het naleven van die regels. Binnen de regels kun je je vrij bewegen. Als je in je huwelijk hebt afgesproken trouw te zijn aan je partner, heb je bewegingsruimte zolang je geen overspel pleegt. Doe je dat wel, dan voel je je schuldig en ben je al minder vrij. Als het uitkomt mag je misschien niet meer alleen op stap en ben je nog meer beperkt in je vrijheid. Als de set van afspraken van een groep past bij je eigen normen, dan is er geen probleem. Als het afwijkt wordt het anders. Je kunt dan kiezen om je niet aan te sluiten bij een club, ergens niet te gaan werken, of te gaan scheiden. Maar wat als je geen keuze hebt? Of heb je altijd een keuze?
Door corona is wat tot nog geen twee jaar geleden normaal was, niet meer normaal. De normen van de groep zijn verandert en veranderen nog steeds. Je moet een mondkapje op in de winkel, van de zomer mocht ie af, daarna kwam de verplichting weer terug voor bepaalde plekken. De norm geldt voor alle mensen in Nederland. Doe je het mondkapje op, dan ben je weer 'vrij'.
Daarna kwam de vrijheid verbonden aan een vaccinatie of een test. Met QR code ben je weer 'vrij'. Let wel, het is allemaal vrijheid binnen grenzen. Je 'koopt' als het ware je vrijheid met bepaald gedrag. Maar als je gedrag niet beloond wordt, voel je je tekort gedaan. Als je je rijbewijs haalt mag je autorijden totdat blijkt dat je het vertrouwen dat je wordt gegund met een rijbewijs niet waar kunt maken. Door regelmatig dronken achter het stuur te zitten of te hard te rijden bijvoorbeeld. Dan wordt je rijbewijs ingenomen.
Het gaat om afspraken die je maakt met groepsleden. Of die je worden opgelegd van bovenaf.
Slecht voorbeeld doet slecht volgen
Wat mij verbaasde was de bijna grenzeloze claim voor vrijheid toen mensen gevaccineerd waren. De ministers gaven je daarin zelfs nog een duwtje. 'Dansen met Jansen'. En ze gaven zelf af en toe het verkeerde voorbeeld. En waar kinderen een loopje met opvoeding nemen als papa en mama zelf iets anders voorleven dan ze met de mond beleiden, is dat hier wel heel erg aan de hand. Kinderen neigen naar het opzoeken van de grenzen, als je dat niet bijstuurt nemen ze een loopje met je. Onze regering gaat steeds weer over grenzen heen. Grenzen van de wet, grenzen van eerdere uitspraken, grenzen van fatsoen. We zijn met elkaar lekker grenzeloos bezig. Dit heeft er ondertussen in geresulteerd dat de kinderen onderling zijn gaan kissebissen en pa Hugo roept: "Luisteren!" en wie niet luisteren wil moet maar voelen. Van deur tot deur van arm tot arm. Het werkt niet meer.
Toch zijn we nog steeds allemaal Nederlanders, als was het een gezin. Alleen heeft papa de schuld van de situatie gegeven aan het ene kind, in zijn ogen het 'lastige' dat geen prik wil. Dat kind kan nu ook door de andere kinderen worden gepest en uitgestoten, want papa beschermt het niet meer. Resultaat: gezinscrisis. De één voelt zich schuldig, de ander wil hoe dan ook de lieve vrede bewaren, een ander kan het niet schelen die gaat gewoon zijn eigen gang. Moeder ziet vol verdriet hoe haar gezin uit elkaar valt. Allemaal ongelukkig, alleen of ontheemd. En Jeugdzorg, de GGZ en de zorg werkten ook al niet meer in het land. Uiteindelijk zullen we toch op elkaar zijn aangewezen.
Papa Hugo bleek zich te hebben verkocht aan het grote geld en mooie beloften die hem door rijke mensen met veel aanzien werden voorgehouden. Nu kan hij niet meer terug zonder gezichtsverlies. Wat zouden zijn vrienden en vriendinnen wel niet van hem denken. Hij komt zijn afspraken aan hen niet na, hoe zullen ze hem daarvoor straffen? Medicijnverkoop is eigenlijk net drugshandel. Je kunt er maar beter ver van blijven.
Verantwoordelijkheid
Maar de minister dacht zijn verantwoordelijkheid te nemen. Iedereen moest gered. Ziek, zwak, misselijk of ondoordacht, ze moesten gewoon doen wat hij vond dat goed voor ze was. Vaccineren. Alle andere mogelijkheden wapperde hij weg. Kritische vragen was hij niet van gediend. Hij schakelde het zelfdenkend vermogen en het eigen gevoel van verantwoordelijkheid van de mensen uit. Hij was grenzeloos in zijn verantwoordelijkheidsgevoel en zijn behoefte aan glamour. Ondertussen een afhankelijkheid bij de bevolking creërend van een vaccin, want pas dan ben je 'vrij'. Het is een schijnvrijheid, want de minister is niet vrij. Hij loopt aan de leiband van anderen, met wereldwijde contacten. Heeft hij nog een keuze?
Voor mij betekent vrijheid dat ik de keuze kan maken waar ik bij wil horen. Wij mensen zijn groepsdieren en kunnen niet alleen overleven. Als ik alleen maar in Nederland mag wonen als ik gevaccineerd ben tegen Covid19, voelt dat voor mij als onvrij.
Mijn eigen lichaam is mijn grens en daar ben ik verantwoordelijk voor.
Reacties
Een reactie posten