Wie stopt de gekte?

Jarenlang heb ik regelmatig gedacht dat ik gek was. Het begon in de tijd dat ik, niet ingenieur, als adviseur werkte bij een ingenieursbureau. Op een goed moment kwam ik aan het eind van mijn salarisschaal en kon niet meer kon doorgroeien wegens gebrek aan ingenieurstitel. Dat ik mijn werk altijd ruim binnen de daarvoor begrote tijd klaar had met tevreden klanten telde niet mee. Ik kreeg te horen dat ik niet een echte adviseur was en dat ik het slechts deed op mijn ‘charme’. Dat voelde zó onrechtvaardig.

Regelmatig kwam het voor dat ik bij een vastgelopen project werd gevraagd om het los te trekken, daar was ik blijkbaar dan weer wel goed genoeg voor. Vaak snapte ik het hele probleem niet… soms was het in mijn ogen té simpel voor woorden. Ze waren vastgedraaid in een bepaalde benadering van het probleem en kwamen er binnen hun vertrouwde denkkader niet meer uit. Op zulke momenten werden mijn kwaliteiten als ‘niet ingenieur’ juist zeer gewaardeerd. Ik snapte vaak niet hoe ze het zover hadden kunnen laten komen.

Andere bril
We bezagen de wereld duidelijk door een andere bril. Op een goed moment voelde ik me zodanig niet begrepen in mijn zienswijze en probleembenadering dat ik daar last van kreeg. Mijn leidinggevende stuurde me naar de bedrijfsarts. Die leidinggevende vond dat ik er eens een tijdje tussenuit moest, terwijl ik dat onzin vond. De bedrijfsarts bevestigde dat ik niet overspannen was en vond dat ik gewoon door kon blijven werken, wat ik ook graag wilde. Toch werd er zodanige druk op me uitgeoefend dat ik aan mezelf ging twijfelen. Ik vroeg me af of ik het allemaal wel goed zag. In de weekends kwam ik dan steeds tot de conclusie dat ik niet gek was en ging maandags weer vrolijk aan het werk. Totdat ik op een maandag al tegen lunchtijd dacht dat ik toch gek was. Ik ging naar mijn huisarts. Ook zij verklaarde dat ik niet ziek was, dat ik eerder in een ‘zieke’ omgeving werkte. Dat is inmiddels jaren geleden.

Ook toen ik daar weg was heb ik nog regelmatig gedacht dat ik ‘gek’ was vanwege mijn ‘dwarse kijk’ op de dingen. Het idee ‘gek’ te zijn, hield op toen iemand me drie jaar geleden adviseerde om eens kennis te maken met de Eigen krachtcentrale. Ik bezocht een kennismakingsbijeenkomst waarin ze hun maatschappijbeeld uitlegden en de manier om de eigen kracht in mensen te stimuleren, volgens een methodiek van de Maori’s in Nieuw Zeeland. Het voelde voor mij als thuiskomen, dit was hoe ik het al die jaren ook al zag. Mensen helpen zelf hun oplossingen te bedenken in plaats van oplossingen aan te reiken. Dat was het verschil tussen mijn ‘charme’ advies en het ingenieursadvies. Eindelijk wist ik het… ik ben niet gek als ik de dingen anders benader dan mijn omgeving.

Gevaar van kokervisie of 'groupthink'
Dan zie ik op 1 januari in het TV programma ‘Tegenlicht’ hoe Joris Luyendijk de gekte van de bankensector blootlegt. Daar is ook sprake van een eenzijdige ‘kokervisie’ waarbij de boel vastdraait in die ene cijfermatige benadering van de werkelijkheid. Deze keer draai ik het om… niet ik ben gek omdat ik het niet begrijp, maar zij zijn gek in hun benadering van de werkelijkheid.

En dan lees ik op 5 januari in NRC over de fusiedrang van ziekenhuizen terwijl we al de grootste ziekenhuizen van de wereld hebben en er is aangetoond dat schaalvergroting geen betere zorg geeft of geld bespaart. Citaat: ’De gedachte is dat bundeling van specialistische kennis doorgaans tot hogere kwaliteit leidt. In de praktijk is dit vaak een argument voor ziekenhuizen om samen te gaan’. Men gebruikt dus gewoon dát argument wat past bij de eigen visie. Hét recept voor vastdraaien!

Wie stopt de gekte?





Reacties

  1. eigen kracht is zo gek nog niet dank voor je mooie blog en blijf vooral dwars! Miek

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe herkenbaar. Zieke systemen maken ziek, daarmee onderhoudt de zorg zichzelf. Helaas. Ik denk dat de lijdensdruk nog niet groot genoeg is om het te willen veranderen. Al zie ik wel dat in de ziekenhuizen zelf het ontzettend borrelt, juist bij de professionals die dicht bij de patiënt staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad Cora, wie stopt de gekte? Zo herkenbaar, jouw mooie blog. Laten we vooral 'dwars' blijven en ons gezonde verstand serieus nemen. En laten we, ieder op onze eigen wijze, mensen blijven inspireren dit ook te doen. Mag ik hiertoe jouw blog delen op de facebookpagina van De Groei Academie?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Elly, dank je wel. Jazeker mag je mijn blog delen op de facebookpagina van de groei academie!

      Verwijderen

Een reactie posten