Grenzen aan het leven....

Vorige week had ik het weer eens... dan word ik zo 'verontwaardigd' over wat er in de maatschappij gebeurt dat ik mijn gedachten in een mail aan de krant stuur. De NRC was deze keer de gelukkige en gisteren zag ik het staan. Dan ziet het er opeens wel heel erg echt uit.
Ik schreef het volgende:

Artsen lijken wel voor God te willen spelen
Over één ding wordt niet gepraat in de discussies over bezuinigingen in de gezondheidszorg: de dood.
Zolang de technieken om mensenlevens te redden verbeteren en artsen het redden van levens als h un belangrijkste taak zien, zullen de kosten in de gezondheidszorg blijven stijgen.
Mijn man kreeg februari vorig jaar een infarct in de hersenstam. We zijn blij dat hij nog leeft. Maar hij leeft met heel veel beperkingen, terwijl zijn geest onverminderd scherp is. Daarom ook vindt hij dat nog meer beschadiging aan zijn hersenen niet wenselijk is. Dit betekent dat hij niet meer wenst te worden gereanimeerd, mocht zich de noodzaak voordoen.
Enkele weken geleden was hij voor een kleine operatie in het ziekenhuis. De vraag werd gesteld of hij in geval het mis zou gaan ook wilde worden gereanimeerd. Nee, was zijn antwoord. Maar toen hij op de operatietafel lag hoorde hij de discussie over zijn 'nee':"Hoezo, geen reanimatie, wij reanimeren hier altijd, dus ook nu".
Gelukkig was het niet nodig. Maar in het slechtste geval was het wel nodig geweest en was hij nog meer gehandicapt geraakt. Terwijl hij dat nadrukkelijk niet wil.
Spelen medici voor God door tegen de wil van de persoon zelf in toch te handelen? En wat kost dat de samenleving? Laten we daar eens naar kijken.

Reacties

  1. en wat, als je alles denkt te hebben geregeld en het wordt vakantietijd? staat de plaatsvervanger van je eigen dominee, van je eigen huisarts, van je eigen ... vul het maar in ... ook met jou als patiënt op één lijn? dit overkomt een vriendin van mij: ze heeft niet lang meer te leven. heeft heel veel doorgesproken met betrokkenen. maar nu nadert de vakantietijd ... wat een dilemma: weer met nieuwe betrokkenen nieuwe afpraken maken of erop vertrouwen dat de gemaakte afspraken ook bij de plaatsvervangers doorgang vinden? .....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Cora, herkenbaar en daar moet een eind aan komen. De regie bij de eigenaar van lijf en leven: klip en klaar.
    Zorgprofs die je faciliteren van steun tot vakmaschap en doen wat is afgesproken.
    We slaan de handen ineen de regie weer te leggen waar ie hoort: bij de IK BV

    Caren Kunst

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een instituut hé, die artsen. Ze weten onnoemelijk veel over een klein deeltje. Enige tijd terug hoorde ik een terechte vraag over onze gezondheidszorg: we weten veel over 'dis-ease' en zo weinig over 'at ease'. Kortom, who plays the piano? Zou het helpen als we een klein deel van de jaarlijkse 80 miljard Euro aan ziek-zijn spenderen aan gezond-zijn?
    In dit verband is leven vanuit kracht een innerlijke bijdrage aan gezond-zijn.

    Jules Hinssen

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten