Voor Goede (mantel) Zorg op de film!
Ergens in september kwam er via Twitter een oproep voorbij waarin mantelzorgers gezocht werden om mee te doen in een kort promotiefilmpje over mantelzorg voor de finale van de prijsvraag Voor Goede Zorg. Toen ik het bericht ook nog van anderen doorgestuurd kreeg, twijfelde ik niet meer: "Doen!".
Ik vroeg Wim, die wat terughoudender is om zichzelf (als gehandicapte) in de etalage te zetten, of hij mee wilde doen. Deze keer zei hij geen nee, wat voor mij genoeg was om Lotje van @filmdok te laten weten dat we wel wilden. Er volgde wat informatie-uitwisseling per e-mail. Ze zochten mensen met een positieve uitstraling waar ze een halve dag mee konden lopen om de mantelzorgpraktijk te filmen. We kwamen door de 'keuring' en twee weken later stonden Lotje en haar cameravrouw Louise, hier op de stoep.
De boel werd geinstalleerd rondom de keukentafel.We namen het programma door. "Vooral doen wat je normaal ook doet".
Oké, ik verving de tracheacanule van Wim, prakte zijn pilletjes om samen met zijn vloeibare maal via de PEG-sonde toe te dienen. Ik hielp Wim op de zitmaaier, want ja het gras moest toch gemaaid. Ik nam plaats achter mijn laptop. Samen lazen we de krant en ik at een broodje. Tussendoor kreeg ik enkele vragen gesteld.
En toen was het afwachten. Het zou moeten resulteren in een stukje film van ongeveer één minuut. Jawel, één minuut. Na enkele weken kregen we een preview toegestuurd. Vol spanning keken Wim en ik naar het resultaat. Ik was meer dan verrast. Hoe bestaat het dat iemand zoveel beelden zodanig kan monteren en voorzien van mijn eigen woorden dat het in ruim een minuut een compleet verhaal laat zien. Met alle elementen erin, compleet met mijn ideeen over mantelzorg.
Zie hier het complete filmpje, waarin ook de situatie van een zus die mantelzorg aan haar broer geeft, mooi is weergegeven.
Ik vroeg Wim, die wat terughoudender is om zichzelf (als gehandicapte) in de etalage te zetten, of hij mee wilde doen. Deze keer zei hij geen nee, wat voor mij genoeg was om Lotje van @filmdok te laten weten dat we wel wilden. Er volgde wat informatie-uitwisseling per e-mail. Ze zochten mensen met een positieve uitstraling waar ze een halve dag mee konden lopen om de mantelzorgpraktijk te filmen. We kwamen door de 'keuring' en twee weken later stonden Lotje en haar cameravrouw Louise, hier op de stoep.
De boel werd geinstalleerd rondom de keukentafel.We namen het programma door. "Vooral doen wat je normaal ook doet".
Oké, ik verving de tracheacanule van Wim, prakte zijn pilletjes om samen met zijn vloeibare maal via de PEG-sonde toe te dienen. Ik hielp Wim op de zitmaaier, want ja het gras moest toch gemaaid. Ik nam plaats achter mijn laptop. Samen lazen we de krant en ik at een broodje. Tussendoor kreeg ik enkele vragen gesteld.
En toen was het afwachten. Het zou moeten resulteren in een stukje film van ongeveer één minuut. Jawel, één minuut. Na enkele weken kregen we een preview toegestuurd. Vol spanning keken Wim en ik naar het resultaat. Ik was meer dan verrast. Hoe bestaat het dat iemand zoveel beelden zodanig kan monteren en voorzien van mijn eigen woorden dat het in ruim een minuut een compleet verhaal laat zien. Met alle elementen erin, compleet met mijn ideeen over mantelzorg.
Zie hier het complete filmpje, waarin ook de situatie van een zus die mantelzorg aan haar broer geeft, mooi is weergegeven.
Reacties
Een reactie posten