Voor wie is eigenlijk de 'Dag van de mantelzorg'?
Elk jaar op10 november is er de 'Dag van de mantelzorg'. Volgens Wikipedia is deze dag bedoeld om mantelzorgers een hart onder de riem te steken. Mantelzorgers zijn mensen die langdurig en onbetaald voor een chronisch zieke of gehandicapt familielid zorgen.
Mijn eerste kennismaking met de dag van de mantelzorg was twee jaar geleden. Als prille mantelzorger ontving ik een hartelijke uitnodiging van het Steunpunt welzijn ouderen van onze gemeente om me die middag te laten verwennen met thee, lekkers en bloemschikken met lotgenoten. Als ik wilde komen kon ik het strookje voor opgave inleveren bij de balie van het verzorgingshuis.
Had ik net geaccepteerd dat ik tot een groep mensen behoor die men ook wel 'mantelzorger' pleegt te noemen, krijg je zoiets. Ik begreep dat het allemaal heel goed bedoeld was, maar ik voelde alleen maar weerzin. Ten eerste beschouw ik mezelf niet als oudere, ten tweede verwen je me niet met bloemschikken en het woord 'lotgenoten' bezorgt me jeuk.
Een mantelzorger is meestal niet gepensioneerd
Ik besloot mezelf als mantelzorger serieus te nemen en nam contact op met de mantelzorgcoördinator in de gemeente die deze verwenmiddag organiseerde. Ze nodigde me uit voor een gesprek om eens te kijken hoe ze ook jongere mantelzorgers zouden kunnen benaderen. Dat de uitnodiging dan niet meer via het steunpunt voor ouderen zou moeten gaan leek haar voor de hand liggen. Ook aanmelden per e-mail zou handig zijn. Ze was van goede wil.
Maar..... ook dit jaar komt de uitnodiging weer van het Steunpunt welzijn ouderen en aanmelden moet nog steeds bij dat loket, al kan het nu ook per e-mail.
Ook op andere fronten kom ik er achter dat ik niet tot de doelgroep lijk te horen van het mantelzorgbeleid zoals dat veelal wordt ingevuld. Ik ben geloof ik té zelfredzaam, los de dingen het liefst zelf op; zorgmijders noemen professionals dat ook wel. En de grap... 'zorgmijders' kunnen wel degelijk af en toe wat hulp gebruiken, maar bepalen graag zelf hoe en door wie ze zich laten helpen en regelen dat bij voorkeur gewoon zelf. 'Eigen regie' heet dat. Een PGB is voor hen een uitkomst.
Om een indruk te krijgen van wat mantelzorg inhoudt maakte zorgverzekeraar VGZ een kort filmpje. Het laatste deel geeft een heel compacte indruk van hoe het hier thuis gaat.
Elke dag mantelzorg
Ik denk dat het goed is dat er aandacht is voor de soms lastige positie waarin mantelzorgers kunnen raken. Jarenlang zorgen voor je partner of kind in combinatie met werk, gedoe met instanties, zorgen over geld, een kleiner wordend sociaal netwerk, onbegrip, onderwaardering, verandering van je partnerrelatie.... dat doet een groot beroep op je 'levenskracht'. Ik ben nog elke dag aan het ontdekken waar ik energie van krijg en wat me moe maakt. Mijn grootste ontdekking was dat de zorg voor mijn partner mij niet vermoeit als ik me er niet tegen verzet en het gewoon kan doen zonder dat ik allerlei andere dingen 'moet' regelen. Dus mantelzorg op zichzelf hoeft niet de overbelasting te veroorzaken. Het is vooral het conflict met alle andere dingen die je ook nog moet en zou willen, die de belasting veroorzaakt. Het gaat om acceptatie en maatschappelijke waardering. Ook in financiele zin. Daar helpt een verwenmiddag, georganiseerd door daarvoor betaalde professionals, op dag van de mantelzorg me niet bij. Ik ervaar dat, net als het mantelzorgcompliment, als zoethoudertje. Waar ik door de overheid als mantelzorger wél mee geholpen ben, is het versimpelen van gedoe met regelingen en instanties, een mantelzorgvriendelijk inkomensbeleid en het behouden van het PGB. Dus wat mij betreft is het elke dag 'Dag van de mantelzorg', maar dan ook voor mij.
Mag ik ook voor mezelf zorgen?
Meer over mijn weg naar acceptatie van mijn rol als 'mantelzorger' en het bewaken van de 'eigen regie' kun je lezen in mijn verhalenbundel: 'Mag ik ook voor mezelf zorgen?' Hier als pdf te downloaden.
Mijn eerste kennismaking met de dag van de mantelzorg was twee jaar geleden. Als prille mantelzorger ontving ik een hartelijke uitnodiging van het Steunpunt welzijn ouderen van onze gemeente om me die middag te laten verwennen met thee, lekkers en bloemschikken met lotgenoten. Als ik wilde komen kon ik het strookje voor opgave inleveren bij de balie van het verzorgingshuis.
Had ik net geaccepteerd dat ik tot een groep mensen behoor die men ook wel 'mantelzorger' pleegt te noemen, krijg je zoiets. Ik begreep dat het allemaal heel goed bedoeld was, maar ik voelde alleen maar weerzin. Ten eerste beschouw ik mezelf niet als oudere, ten tweede verwen je me niet met bloemschikken en het woord 'lotgenoten' bezorgt me jeuk.
Een mantelzorger is meestal niet gepensioneerd
Ik besloot mezelf als mantelzorger serieus te nemen en nam contact op met de mantelzorgcoördinator in de gemeente die deze verwenmiddag organiseerde. Ze nodigde me uit voor een gesprek om eens te kijken hoe ze ook jongere mantelzorgers zouden kunnen benaderen. Dat de uitnodiging dan niet meer via het steunpunt voor ouderen zou moeten gaan leek haar voor de hand liggen. Ook aanmelden per e-mail zou handig zijn. Ze was van goede wil.
Maar..... ook dit jaar komt de uitnodiging weer van het Steunpunt welzijn ouderen en aanmelden moet nog steeds bij dat loket, al kan het nu ook per e-mail.
Ook op andere fronten kom ik er achter dat ik niet tot de doelgroep lijk te horen van het mantelzorgbeleid zoals dat veelal wordt ingevuld. Ik ben geloof ik té zelfredzaam, los de dingen het liefst zelf op; zorgmijders noemen professionals dat ook wel. En de grap... 'zorgmijders' kunnen wel degelijk af en toe wat hulp gebruiken, maar bepalen graag zelf hoe en door wie ze zich laten helpen en regelen dat bij voorkeur gewoon zelf. 'Eigen regie' heet dat. Een PGB is voor hen een uitkomst.
Om een indruk te krijgen van wat mantelzorg inhoudt maakte zorgverzekeraar VGZ een kort filmpje. Het laatste deel geeft een heel compacte indruk van hoe het hier thuis gaat.
Elke dag mantelzorg
Ik denk dat het goed is dat er aandacht is voor de soms lastige positie waarin mantelzorgers kunnen raken. Jarenlang zorgen voor je partner of kind in combinatie met werk, gedoe met instanties, zorgen over geld, een kleiner wordend sociaal netwerk, onbegrip, onderwaardering, verandering van je partnerrelatie.... dat doet een groot beroep op je 'levenskracht'. Ik ben nog elke dag aan het ontdekken waar ik energie van krijg en wat me moe maakt. Mijn grootste ontdekking was dat de zorg voor mijn partner mij niet vermoeit als ik me er niet tegen verzet en het gewoon kan doen zonder dat ik allerlei andere dingen 'moet' regelen. Dus mantelzorg op zichzelf hoeft niet de overbelasting te veroorzaken. Het is vooral het conflict met alle andere dingen die je ook nog moet en zou willen, die de belasting veroorzaakt. Het gaat om acceptatie en maatschappelijke waardering. Ook in financiele zin. Daar helpt een verwenmiddag, georganiseerd door daarvoor betaalde professionals, op dag van de mantelzorg me niet bij. Ik ervaar dat, net als het mantelzorgcompliment, als zoethoudertje. Waar ik door de overheid als mantelzorger wél mee geholpen ben, is het versimpelen van gedoe met regelingen en instanties, een mantelzorgvriendelijk inkomensbeleid en het behouden van het PGB. Dus wat mij betreft is het elke dag 'Dag van de mantelzorg', maar dan ook voor mij.
Mag ik ook voor mezelf zorgen?
Meer over mijn weg naar acceptatie van mijn rol als 'mantelzorger' en het bewaken van de 'eigen regie' kun je lezen in mijn verhalenbundel: 'Mag ik ook voor mezelf zorgen?' Hier als pdf te downloaden.
Beste Cora,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je blogpost gebruikt voor een artikel in de nieuwsbrief van de community Zorg en Welzijn. Erg positief om te lezen.
Bedankt.
met vriendelijke groeten,
Jack Tempel
Dank je Jack.
BeantwoordenVerwijderenJe moet even doorclicken maar dan kom je op een plek waar nog meer over de Dag van de Mantelzorg te lezen valt.
http://zorgenwelzijnblog.kennisnet.nl/?p=230
Gaaf geschreven Cora, empower je regierol, waak over je autonomie en koester de mensen in je buurt die aan jouw 1/4 woord genoeg hebben om te weten dat mantelzorgen dat is wat je zegt als je samen lief en leed deelt, in voor en tegenspoed...
BeantwoordenVerwijderenHet verwennen zit um wat mij betreft ook in drie faciliterende fundamentele dingen: willen helpen taakvolwaardig je rol te vervullen (weten wat, hoe en waarom ) je helpen organisatiewaardig te presteren (weten hoe, wie waar de regels) en je helpen te communiceren als taakvolwaardige partners...
Zo moeilijk kan dat niet zijn, toch?
groetjes
Caren Kunst
Mooie foto! :)
BeantwoordenVerwijderenCaren
Beste Cora, Het is me uit het hart gegrepen wat je schrijft. Fantastisch zoals je op een positieve manier bezig bent vooroordelen te benoemen en er ook wat aan te doen.
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik zelf geen mantelzorger ben op dit moment, zie ik veel parallellen met waar ik mee bezig ben: eenzaamheid helpen aanpakken. Ook daar is het beeld: dat is iets voor ouderen, we nemen ze eens mee uit, dat vinden ze leuk...
Er valt nog heel veel te verbeteren, en zo te zien is dat jou wel toevertrouwd. Ik wens je veel succes.
Jeannette Rijks
Zoveel herkenning in je verhaal Cora, ons leven is inmiddels redelijk in balans na het herseninfarct van mijn man nu 3 jaar geleden. Mijn zoektocht door het rijk van hulpverleners is nog niet teneinde. Het liefst probeer ik alles zelf op te lossen, al besef ik heel goed dat hulp soms absoluut noodzakelijk is. Alleen genieten van de dingen die wij altijd samen deden is voor mij het moeilijkste, daar zal ik mijn weg nog in moeten vinden.
BeantwoordenVerwijderenNoortje