Podcast: Dood gaan we allemaal

Voor Editie Groene Hart heb ik twee wekelijks een podcastgesprek. Ik ga in gesprek met heel gewone mensen over de dood en de invloed hiervan op hun leven. De gesprekken zijn steeds weer een verrassing. Als je ook een gesprek over leven en dood wilt, neem dan gerust contact met me op. 

   

• aflevering 13  De man van Marjo Brouns overleed 3,5 maand geleden. Veertien jaar geleden raakte hij na een ongeval gehandicapt en had steeds meer zorg nodig. Marjo vertelt hoe ze dat heeft gedaan en wat het haar heeft gebracht. Toen zo’n 4 jaar geleden longkanker werd ontdekt leek de dood dichterbij te komen. Ze konden er samen steeds beter over spreken, wat hun relatie verder verdiepte. Marjo heeft altijd gestreefd naar het behoud van de gelijkwaardigheid in hun relatie. Ze heeft tot het laatst zijn waarde gezien en gerespecteerd. Voor zichzelf houdt Marjo een dagboek bij, maar over hoe ze al wandelend het verlies van haar man Mon verwerkt, schrijft ze voor ieder die het lezen wil prachtige verhalen met mooie foto’s. Dit is te lezen op haar website

• aflevering 12 Deze keer is Cora in gesprek met Winny Bos. Als levenseindedoula begeleidt Winny mensen in de laatste levensfase, maar bovenal is Winny een mens dat leert van vallen en opstaan. Ze ziet het leven als zielereis. 

  Een reis over een weg vol levenslessen. 

  In het gesprek bezien we die lessen als een vorm van doodgaan. Momenten, tijden, periodes in het leven van wanhoop, het niet meer weten, tegenslag. Als je die momenten aangrijpt om er van te leren, het leven aangaat, geeft dat inzicht om ‘herboren’ verder te gaan. Soms is de les niet in één keer duidelijk, dan komt het nog een keer langs en nog eens en …. . 

  Winny vertelt ook over de ziele boodschappen van haar drie niet levend geboren kinderen en over haar behoefte om de natuurlijke weg in het leven zijn beloop te laten gaan. Over de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. 

  Meer over Winny kun je vinden via www.doulawijzer.nl

• aflevering 11 Het gesprek met Esther Teunissen was voor Cora een les in leven. Esther begeleidt mensen rondom het overlijden in liefde en loslaten met verhalen en rituelen. Dit deed ze al toen ook haar man in de bloei van hun leven kanker kreeg. 

  Esther vertelt hoe ze samen met hun kinderen zijn omgegaan met zijn ziekte. Een jarenlang traject dat vooral nog meer intensiteit gaf aan hun leven. Ook vertelt hoe ze de kinderen en de mensen in hun omgeving heeft meegenomen in het proces. Hun levensmotto:”Als je ergens niet meer om kunt lachen, neem je het te serieus.” 

  Meer over Esther kun je vinden op haar website: www.hetlevenvieren.nl

• aflevering 10: Deze keer is Cora in gesprek met Meindert van Dijk. Ze kenden elkaar uit de wereld van natuurcoaches; het maken van podcasts bracht hen opnieuw bij elkaar. Meindert kreeg in 2018 acute leukemie en leeft nog dankzij een stamceltransplantatie. Hij is de donor daarvoor erg dankbaar. 

  Meindert vertelt hoe deze ziekte en de behandelingen zijn leven hebben veranderd. Ufo’s zijn voor hem niet meer vreemd en een chemobrein maakt dat hij af en toe meer moet zoeken naar woorden. Het helpen van mensen, het voeren van mooie gesprekken en het leven met zijn vrouw, maken dat hij nog zeer hecht aan het leven. 

  Meer over Meindert kun je vinden op www.meindertvandijk.nl

• aflevering 9: Op 13 jarige leeftijd overleed een schoolvriendin van Nathan Noorland. Tijdens de uitvaartplechtigheid in de reformatorische kerk was er zoals hij zegt "nul troost”. Het was het lot. Nathan was boos, verdrietig en wist zich met God even geen raad. 

  Toch is hij uiteindelijk dominee geworden en net vader van een dochter. In het gesprek vertelt hij hoe hij denkt over zijn eigen dood en ook over zijn verbazing over het vooruitschuiven van de dood; “Mensen willen er wel over praten, maar nu nog niet.” 

  Samen met mij filosofeert hij in het gesprek over stervenskunst en de betekenis ervan voor degenen die achterblijven. En wat er is na de dood, dat is voor hem geen vraagteken…..

• aflevering 8: (Deel 2) Annet Hoeijmans was 18 toen haar vader een zelfmoordpoging deed. Zij en haar man hebben hem gevonden en ‘gered’. Haar vader vond dat hij had gefaald in het leven. De zelfmoordpoging veranderde het contact met haar vader, ze probeerde hem te begrijpen. Hij bleek zich vooral als verhalenverteller en dichter in zijn element te voelen, kwaliteiten die als ‘werk’ niet werden gewaardeerd. 

  Hij leefde nog zeven jaar en werd dement. Annet noemt het “hij trok zich terug uit het leven”. Annet vraagt zich af of ze er goed aan hebben gedaan om hem te ‘redden’. Hij zag de dingen ver vooruit, hij lijkt niet goed te hebben gepast in zijn tijd en daardoor onbegrepen en eenzaam.

• aflevering 7: (Deel 1) In dit eerste gesprek met Annet Hoeijmans kwam meteen al zoveel aan de orde dat we besloten dat er ook een tweede gesprek zou volgen. 

  De vader en moeder van Annet hadden een relatie die past in de tijd vlak na WOII. Vader werkte in de mijn en moeder deed alles om het beste voor haar kinderen te doen. Het was een schok toen de  vader van Annet een zelfmoordpoging deed toen Annet 18 jaar was. In de jaren daarna ontdekt Annet hoe moeilijk haar ouders elkaar konden ‘verstaan’ en hoe moeilijk het is om je diepste wezen bloot te geven. Ze ziet hoe haar moeder zich eigenlijk had opgesloten in zichzelf. Ze vertelt hoe ze haar moeder uiteindelijk toch wist te bereiken en hoe ze samen met haar broers en zus afscheid van haar hebben genomen. Ieder op eigen wijze en toch bij elkaar.

• aflevering 6: Voor Lia Broekhuizen is de dood een rode draad in haar leven. Op haar twintigste had ze al vele leeftijdgenoten om zich heen zien overlijden. Het belangrijkste verlies is dat van haar partner, 15 jaar geleden. Lia vertelt dat er vooral na zijn dood nog vele vragen kwamen en hoe ze daar mee is omgegaan. 

  De dood van haar ‘maatje’ heeft haar op zoek doen gaan naar een nieuwe invulling en zingeving in het leven. Ze vond haar ‘krachtbron’ en coacht nu vooral ondernemers. In het gesprek vertelt ze hoe belangrijk de rol van rouw is in het leven. Rouw, ook in de zin van omgaan met verwachtingen die niet uit komen. Verlies als bodem voor vernieuwing.

• aflevering 5: Ronald van Loon wilde eigenlijk al op zijn 25e iets met uitvaarten, maar kwam er pas op zijn 53e  en de nodige levenservaring wijzer, toe om zijn eigen uitvaartonderneming in Bodegraven te starten. Hij vertelt wat hem er zoveel voldoening in geeft. De ervaring met de euthanasie van zijn moeder, twee jaar geleden, heeft diepe indruk op hem gemaakt. “Ik kan door zo’n ervaring mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt beter begeleiden.” Ronald kun je op een uitvaartplechtigheid meemaken in een strak kostuum of in een spijkerbroek. Verbinden en inleven in het leven van een familie die afscheid neemt doet hij met een persoonlijke aanpak. Ronald is een levensgenieter!

• aflevering 4: Riëtte Oudenaarde is verpleegkundig specialist in het Groene Hart ziekenhuis en vertelt over de manier waarop ze de laatste weken voor het overlijden thuis voor haar moeder heeft gezorgd, samen met haar broers en zussen. Ze vertelt wat ze zoal met elkaar bespraken in die tijd en de steun die ze vonden in het geloof. Die gesprekken hebben de relaties verstevigd en verdiept. Door haar werk met verpleegkundigen in Suriname ziet ze hoe er daar met lijden en sterven wordt omgegaan. “Daar sterven mensen gewoon eerder omdat er minder kan. Dat geeft ook rust.” 

• aflevering 3: In deze aflevering is Cora in gesprek met haar gehandicapte partner die in 2009 na een hersenstaminfarct voor de hemelpoort is weggesleept. Cora was toen 50- en Wim 54 jaar. Ze hebben het over de in Wim’s ogen ‘overdreven’ zorg van professionals en zijn behoefte om op zijn eigen manier samen met Cora te leven. Wim verkiest kwaliteit van leven boven kwantiteit.

• aflevering 2: Nicky Hazewinkel heeft als gepensioneerde psychiater allerlei gedachten over de manier waarop we dood gaan. In het gesprek gaat het over de behoefte om de eigen regie te hebben. Zowel over het leven als over het einde.

• aflevering 1: In deze eerste podcast zijn Cora en AnneMarie Visser in gesprek over het ontstaan ervan, de naam ‘Dood gaan we allemaal’ en hoe ze zichzelf tot de dood verhouden. Ze spreken over het overlijden van hun vaders en ze vragen zich van alles af. “Is er leven na de dood?”