Ja, ik ga!


De afgelopen tijd zat ik in een crisis. Mijn allergie tegen alles wat met gezondheidszorg te maken had, nam steeds grotere vormen aan. Ik kon er niet meer over lezen of horen. Tweets las ik niet meer, TV-uitzendingen over zorg meed ik en om zorgprofessionals liep ik met een grote boog heen. Ik meende ze van verre te herkennen aan hun blik en houding…. ‘zorgelijk’. Het woord mantelzorg kon ik helemaal niet meer verdragen. Als ik weer een serie prachtige foto’s op de Facebookpagina van mijn dochter voorbij zag komen, liepen de tranen over mijn wangen. Toen ik vervolgens ook nog gevraagd werd om deel te nemen in de expertgroep van de Stichting Family Centered Intensive Care (FCIC) waren mijn tranen niet meer te stoppen. Tijd voor zelfonderzoek!

Beperking
Mijn dochter is op weg van Amersfoort naar Santiago de Compostella. Elke dag plaatst ze een serie foto’s op Facebook. Die foto’s en haar verhalen raken iets in me diep van binnen. Eerst had ik dat nog helemaal niet, maar de behoefte om een stukje met haar mee te lopen dringt zich steeds meer op. Als ik die behoefte met Wim bespreek, kijkt hij me ontzet aan. “Wat zit je nou, dat kan helemaal niet!” “Hoezo, kan dat niet?”, vraag ik hem. “Nou, dat kan niet, doe niet zo dom!”, is zijn reactie. Ik zwijg verdrietig. Zie de angst in zijn ogen. Zijn handicaps zijn soms ook voor mij een beperking.

Onbegrip
Op internet lees ik een blog, waarin de grenzeloze mogelijkheden van de medische wetenschap worden beschreven als ‘heldendaad’. Ik word zo boos! Zo boos op die medische wereld die in mijn ogen af en toe grenzeloos is. Of liever gezegd, voor mij over grenzen heen gaat. Moet alles kunnen wat mogelijk is? Wat betekent dat voor onze maatschappij, voor familie? Zijn wij allemaal zo blij met een langer leven, met het verzorgen van geredde levens? Ik merk dat het me niet in dank wordt afgenomen als ik dit aan de orde stel. Ik zou mensen iets misgunnen…….  Ik voel me onbegrepen. Dezelfde dag ontvang ik de vraag om deel te nemen in de expertgroep van de FCIC. Zij willen meer aandacht voor familie van patiënten bij en na een opname op de Intensive Care. Na zijn herseninfarct lag Wim 3 maanden op de IC. En ik kwam er twee jaar geleden op een bijeenkomst met de FCIC achter dat deze gebeurtenis op mij veel meer impact heeft gehad dan ik in eerste instantie in de gaten had. Ik wilde na die bijeenkomst helemaal niets meer met die tijd te maken hebben en dus ook niet met de FCIC. Tot vandaag dus die vraag komt en ik compleet van slag raak. Ik kan er blijkbaar niet om heen. 


Ruimte
Dan plaatst mijn dochter weer een serie foto’s op Facebook. Bij deze moet ik zo erg huilen. Ik moet denken aan de woorden van de instructrice van de anti-slipcursus die ik afgelopen weekend volgde: “Zoek altijd de ruimte!”. Ruimte……
Ik fiets naar mijn Yoga en Tai Chi les en neem me voor die avond een antwoord te vinden op de vraag waarom ik zo in de war ben. We doen enkele oefeningen om op te warmen. Het woord ‘ruimte’ komt in me op. Ik vraag de docent om oefeningen te doen die ruimte geven. Ik knap er helemaal van op.
De volgende dag maai ik het gras en opeens weet ik het. Ik voel me gevangen in mijn situatie. Als Wim destijds niet was gered, ze niet op tijd dat stolsel in zijn hersenstam hadden verwijderd…. Dan was ik ‘vrij’ geweest. Vrij om met mijn dochter te gaan lopen. Nu voel ik me beperkt door zijn beperking. Ik geef de schuld van mijn ‘gevangenschap’ aan de medische wereld. Daar komt mijn weerstand vandaan! Wat een eye-opener. Ik wil vrij zijn!!


Rust
Ik realiseer me dat ik iets moet doen om niet ook nog een hekel aan Wim te krijgen. Ik besluit dat ik ondanks zijn angst en weerstand toch met mijn dochter zal gaan wandelen. Ik vertel het Wim. Die blijft bij het standpunt dat het niet kan. Niemand anders kan voor hem zorgen, is zijn overtuiging. Ik besluit dat ik het gewoon ga regelen zodat zijn antwoord dat het niet kan, geen grond meer heeft. Ik vraag mijn dochter wanneer ze ongeveer in Burgos in Noord Spanje is. Ik vraag de zoon van Wim of hij in die periode niet op vakantie is en bij zijn vader kan zijn. Het kan allemaal. Ik vertel het Wim. Die pruttelt nog een keer, maar snapt ook dat ik hoe dan ook toch zal gaan.

Mijn besluit brengt rust.  En ik heb weer vrede met onze situatie. Ik ga nu trainen, mijn wandeloutfit testen op bruikbaarheid en onderzoeken hoe ik het slimst in Burgos kom. En aan Wim merk ik dat hij mijn keuze ondanks zijn angst, diep van binnen zeer waardeert. Ik ga!   

 

Reacties

  1. Cora! Wat denk je... na 27 jaar mantelzorgen voor mijn vrouw Geertje... Loop elke keer weer tegen jouw soort, dus ook de mijne, boosheid, afkeer, verdriet, en toch moed om op te pakken aan... Ik ben nu zo moe, dat ik en lang gesprek aanga met onze, mij dierbare, huisarts om te kijken hoe IK verder wil/moet/kan... Lieve groet, Boudewijn

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hierbij een pakketje van mij voor onderweg. Het is niet zwaar, maar alle dingen van waarde zijn licht. Pak het maar uit en je zult meerder kleine pakjes vinden. Wat in het laatste pakje zit zal ik alvast verklappen. Daar zit vertrouwen in. Gooi het niet weg want je kunt het nog nodig hebben voor iemand anders. Onder in het pakket ligt de humor, die moet vooral niet bij het oud papier. Die hebben we nodig, dat is zuurstof waardoor we huilen en lachen kunnen.
    Als alles is uitgepakt en de boel is opgeruimd dan hoop ik dat er een glimlach op je gezicht mag komen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anoniem, ik weet niet wie je bent, maar dankjewel! Die glimlach is er nu al :-)

      Verwijderen
  3. Wat goed Cora dat je toch de ruimte neemt om met je dochter mee te wandelen! Even uit de rol van mantelzorger, je mag jezeld tijd en ruimte gunnen, zomaar voor jezelf en voor de band met je dochter, gewoon omdat je het wilt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel erg mooi - En zo herkenbaar - Het is denk ik dat we zo vaak de basis vergeten en ons blindstaren op de medische wetenschap en IT technieken zoals de Zorg iPad of de Zorg-Robot. En dat we er soms zomaar plotseling achter komen
    dat we op de automatische piloot leven.

    Even terug naar de basis, de basis is denk ik aanvaarden en accepteren hoe moeilijk dat ook soms kan zijn en natuurlijk de grootste krachtbron LIEFDE ! Misschien een tip voor iedereen in dit soort situatie en omdat dit misschien te kunnen voorkomen zie de site http://www.ppep4all.nl/ (nee dat is niet mijn site)

    Cora het licht dat je laat stralen naar al die andere mantelzorgers, straalt met deze reactie naar jou terug. Zie even wat je voor al die talloze en onbekende mantelzorgers en hun partners hebt betekend en hoeveel geluk en warmte je hebt verspreid.

    Hoop dat deze gedachten jouw ook verwarmt en je weer levensenergie geeft om samen met jouw man te genieten van het leven en om ook jou prachtige werk voor te kunnen zetten.

    Je bent een voorbeeld en een warm licht in de mantelzorgers-wereld

    Ignar

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moet ik hier nu nog op zeggen....... dank, dank!

      Verwijderen
  5. Best Cora,

    Burgos was voor mij een mijlpaal om te bereiken, voor jou een mooi begin! Heb daar nog een goed slaapadresje con banjo ;-) Zal Marieke blij mee zijn.. Ik wandel graag een keer met je mee tijdens je wandeltraining in Nederland. Je weet me te vinden! groet, Anni

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk Anni. Ik neem contact met je op voor een afspraak!

      Verwijderen
  6. Ha Cora,
    Wat een eerlijk verhaal, het ontroerde me. Ik wens je een waardevolle ontdekkingsreis en voor jouw man thuis hetzelfde, want hij zal mogelijk ook een innerlijke reis maken. Afstand & nabijheid, twee kanten van de medaille. Juist op een afzonderlijke reis kan je allebei fris met je relatie bezig zijn. De ruimte nemen en de ruimte geven. In iedere relatie van groot belang en ook in mantelzorg. Mijn man heeft net 8 weken de camino del Norte gelopen en de laatste weken liepen we samen om weer bij elkaar aan te haken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi Mieke! Ruimte nemen en ruimte geven.... da's waar alles om draait.

      Verwijderen

Een reactie posten