Vrijheid koop je!
Ik vraag me af wat we eigenlijk verstaan onder vrijheid. Hoe vrij zijn we eigenlijk?
Wat is vrijheid eigenlijk?
's Avonds kijk ik naar het bevrijdingsconcert in Koninklijk Theater Carré. Prachtig hoe het begint met de ene man in het bootje op de gracht, waarmee de muziek langaam naar binnen ging. Er zijn mooie woorden, mooie beelden, mooie muziek. Ik zeg nog tegen mijn man Wim dat ik het concert zo binnen eigenlijk wel mooier vind dan buiten op de gracht. Het is rustiger. Maar ergens kriebelt nog steeds de vraag in mij wat we nu eigenlijk verstaan onder vrijheid. Is vrijheid het ontbreken van oorlog? Een oorlog met dodelijke en verwoestende wapens?
Dan zingt Stef Bos het lied 'Daarom zijn wij vrij'. Ik luister met verbazing. Ik herken dat lang niet alles wat hij noemt nog zo vanzelfsprekend is. Een stukje uit de tekst:
daarom zijn wij vrij
vrij om te bewegen
vrij om zelf te kiezen
waarvoor wij willen leven
vrij om weg te gaan
vrij om hier te blijven
vrij om wat dan ook
te zeggen of te schrijven
vrij om weg te dromen
naar kastelen in de lucht
waar de vrijheid van de een
niet de ander onderdrukt
vrij om te geloven
Ongevaccineerd ben ik bijvoorbeeld helemaal niet vrij om weg te gaan. En vrij om wat dan ook te zeggen of te schrijven voel ik me ook al een jaar niet meer. Regelmatig doe ik er maar het zwijgen toe, om onaangename woordenwisselingen te voorkomen. Ik pas me aan omwille van de 'lieve vrede'.
Aanpassen om te overleven
Wij leren als kind al om ons aan te passen, het is een overlevingsstrategie. Als je niet gehoorzaamt krijg je straf. Als je je bord niet leeg eet mag je niet buiten spelen. Dus eet je je bord maar leeg, ook al heb je al genoeg gehad of lust je het niet. Het is vaak uit goede bedoelingen, je ouders willen het beste voor je. Maar wat is het beste voor je? Wat in de opvoeding als beste voor je wordt gezien is vaak de beste manier om in het milieu waarin je wordt grootgebracht te overleven. Hoe vrij is dat?
Als je het milieu waarin je bent opgegroeid als knellend ervaart, kun je je daaruit bevrijden. Maar vraag maar eens aan mensen die zijn opgegroeid met een bepaald geloof of godsdienst, hoe gemakkelijk het is om je daaruit te bevrijden. Dat gaat zomaar niet.
Hoe vrij ben je om ontslag te nemen als je je baan als knellend ervaart en er ziek van wordt. Hoe vrij ben je om tegen je baas te zeggen dat wat je moet doen eigenlijk niet kan, omdat het andere mensen schaadt. Word je dan vriendelijk doch dwingend weer op het goede spoor gezet of mag je vertrekken? 'Functie elders'.
Als je gevangen wordt gehouden en je vrijheid kan verdienen door sex te hebben tegen je zin? Wat doe je dan? Als je geld kunt verdienen om mooie dingen te kopen of te kunnen reizen, door je lichaam te verkopen wat doe je dan? Hoe zit het hier met dwang, al dan niet van de groep, en vrije keuze?
Dichte deuren
In deze tijd met coronamaatregelen waarin we nu leven, heb ik tot nog toe aardig zelf kunnen kiezen. Voor bepaalde tijd niet naar de winkel te kunnen om kleding of schoenen te kopen, is te doen. Niet gezellig op een terrasje te kunnen zitten is in de winter geen straf. Als het 's avonds donker en koud is, is de avondklok geen probleem. En van grote groepen mensen bij elkaar hield ik toch al niet. Het mondkapje heb ik in de supermarkt voorgedaan omwille van de lieve vrede. Afstand houden is soms zelfs wel fijn.Tijdelijk.
Maar nu is het zover dat het aan mijn lijf komt. Dat ik geen keuze meer lijk te hebben om nog deel te nemen aan een sociaal leven als ik mij niet laat vaccineren en testen. De groepsdruk maakt dat ik er maar liever niet over spreek (of schrijf). Of ik dat wel of niet doe is nog een keuze, niet geheel vrij want ingegeven door angst er niet meer bij te horen. Die reis naar Italië kan ik ook nog wel overslaan als ik daar een vaccinatiepaspoort voor nodig heb. Maar als ik in alle gezondheid niet meer met vrienden in een restaurant kan gaan eten zonder met een test te kunnen aantonen dat ik niet besmet ben, dan voel ik me steeds meer buitengesloten. Waar gaat straks nog meer de deur voor me dicht zonder vaccinatiepaspoort?
"Doe toch niet zo moeilijk!"
Ja natuurlijk kan ik zeggen: "Oke, doe mij dan maar een injectie, dan ben ik van al het gezeur af." Maar dan koop ik vrijheid met het weggeven van een stukje integriteit. Ik ben niet te koop.
Artikel 11 van de Grondwet waarborgt de Onaantastbaarheid van het lichaam. Wat is zo'n artikel waard als het je beperkt in je vrijheid om deel te nemen aan het gewone sociale leven?
Nu het zover komt dat het mijn eigen lijf betreft, komt het verzet in mij naar boven. Ik merk dat ik de vrijheid heb om me tegen(indirect verplichte) aantasting van mijn lichaam te verzetten. Ik voel ook angst voor afwijzing. Die angst zou mij er van kunnen weerhouden om mijn vrijheid te nemen.
Reinier Sijpkens |
Ik denk weer aan het bevrijdingsconcert. Tot slot is er altijd het lied 'We'll meet again' van Vera Lynn. Ik zei tegen Wim: "Nu mis ik wel dat ze wegvaren in dat bootje." Met dat ik dat zeg komt er weer de man in beeld, muziek makend in zijn prachtig versierde bootje. Langzaam vaart hij uit beeld. Reinier Sijpkens in zijn Notendop.
Bevrijdend!!
Prachtig verwoord, Cora. Precies hoe ik het ook voel, beleef, onderga. Het maakt me boos en verdrietig, maar het overtuigt me ook om niet toe te geven aan de dwang. Die ene regel uit het Wilhelmus: De tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt, geeft me nog een beetje hoop. Vriendelijke groet, Jan
BeantwoordenVerwijderenUit mijn hart gegrepen .... Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenVriendelijke groet, Rob
Precies dat. Alhoewel ik nu al niet dingen die om de lieve vrede te bewaren.
BeantwoordenVerwijderenMooi...helemaal mee eens!!
BeantwoordenVerwijderenZo raak als maar raak kan zijn. Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Al blijft het frustrerend dat een groot deel van de samenleving dit niet ziet of (uit eigen belang) niet wil zien. Dit alles gaat een tweedeling ( die er ook al in andere opzichten is) in de maatschappij veroorzaken.
BeantwoordenVerwijderenDeze tijd
BeantwoordenVerwijderennu in deze tijd
velen onderduiken in
de vaccinatie en de
testlocatie om te
ontkomen aan het
zelf opgeroepen lot door
geen god bedacht
het is de macht van mensen
nu in deze tijd
waarin het mechanisme van
één grote wereldorde sluipend
gemeengoed dreigt te worden
nu in deze tijd waarin
mijn gemoed broedplaats is
geworden om de definitie van
vrijheid te herijken
nu in deze tijd
ervaar ik als afvallige de
eenzaamheid welke
(on)logischerwijs daaraan
ten grondslag ligt
05-05-2021 Piet Hardendood
Ja, dank!
VerwijderenPrachtig verwoord!
BeantwoordenVerwijderenDit hadden mijn woorden kunnen zijn! Je raakt een diepe gevoelssnaar.
BeantwoordenVerwijderenIk ga ervan over m'n nek, als ik je betoog lees.
BeantwoordenVerwijderenHeb je al ooit 1x overwogen eens een dag mee te lopen op een covid afdeling van een ziekenhuis waar mensen aan de zuurstof liggen, vechten voor hun leven en verplegend personeel familieleden dagelijks moeten mededelen dat hun geliefden het niet gaan redden?
Waar jij m.i. over schrijft is dat je aandacht zoekt en zielig gevonden wil worden. Als je deze beperkingen ook maar in de verste verte vergelijkt met de tweede wereldoorlog, ben je wat mij betreft gewoon ziek; ziek in je geest!
Heftige reactie. Jammer dat je het anoniem doet, want ik wil best met je van gedachten wisselen hierover.
Verwijderen