Cora Postema

Ik heb me gestort op alles wat zich met de zorg bezighoudt op internet. Het stikt van de nieuwsbrieven, discussieplatforms, websites, hyvespagina's, blogs en noem maar op. Wat me opvalt is dat bijna iedereen vindt dat het beter kan. Wat ook opvalt is dat het vooral zorgvragers en adviseurs/coaches/trainers zijn die van zich laten horen. Enkele werkers uit het veld durven het aan hun mond te roeren. Bestuurders en managers zie je in de discussies nauwelijks. Prachtig zoveel betrokkenheid zou je zeggen, gewoon goed luisteren naar wat er gezegd wordt en je weet hoe het moet. Maar waarom werkt het niet zo? Misschien is het te complex, snappen gewone mensen het helaas niet, of is ieder te zeer gefocussed op het eigen belang? Veel praten, maar niet gehoord worden Wat me ook opvalt is het verschil in hoe er gecommuniceerd wordt. Patienten en mantelzorgers geven vooral veel schrijnende voorbeelden van hoe het fout gaat. Werkers uit het veld geven aan dat ze wel van goede wil zijn, m...

Vorige week had ik het weer eens... dan word ik zo 'verontwaardigd' over wat er in de maatschappij gebeurt dat ik mijn gedachten in een mail aan de krant stuur. De NRC was deze keer de gelukkige en gisteren zag ik het staan. Dan ziet het er opeens wel heel erg echt uit. Ik schreef het volgende: Artsen lijken wel voor God te willen spelen Over één ding wordt niet gepraat in de discussies over bezuinigingen in de gezondheidszorg: de dood. Zolang de technieken om mensenlevens te redden verbeteren en artsen het redden van levens als h un belangrijkste taak zien, zullen de kosten in de gezondheidszorg blijven stijgen. Mijn man kreeg februari vorig jaar een infarct in de hersenstam. We zijn blij dat hij nog leeft. Maar hij leeft met heel veel beperkingen, terwijl zijn geest onverminderd scherp is. Daarom ook vindt hij dat nog meer beschadiging aan zijn hersenen niet wenselijk is. Dit betekent dat hij niet meer wenst te worden gereanimeerd, mocht zich de noodzaak voordoen....

Afgelopen week hadden we als geselecteerden voor de Nat. Zorgvernieuwingsprijsvraag een atelierronde om onze ideeen verder aan te scherpen en te verbeteren. Het atelier bestond uit twee workshops en twee speeddates. En... het werd er voor mij zeker scherper van. Met zoveel creatieve mensen in gesprek, lastige vragen beantwoorden.... dat leidt tot diep nadenken en ingevingen over wat er anders moet. Ik ga mijn doelgroep verkleinen. Ik richt me nu op partners van mensen die ziek of gehandicapt zijn. Mensen zoals ik zelf. Mét en vóór hen wil ik een netwerk van internetcoaches opzetten. Het woord mantelzorg ga ik vermijden. We richten ons op een doelgroep die zich liever niet zo noemt vanwege de associatie met hulpbehoevendheid. Wij gaan uit van het versterken van de eigen kracht. Daar hoort een taalgebruik bij dat uitgaat van kracht in plaats van slachtofferschap. Bovendien ga ik nog eens goed na wat de verdere mogelijkheden voor gebruik van web 2.0 zijn om met deze groep een verst...

Deze week een dip en een top in mijn schrijfperikelen. De uitgever had mijn manuscript doorgestuurd aan een redacteur voor een eerste indruk. Hij stuurde mij haar opmerkingen. Haar belangrijkste opmerking: de ondertoon was té negatief. Ik moet zeggen... daar was ik een dag van van slag. Ik krijg juist vaak terug dat ik alles wat negatief is, toch positief weet te zien. Wim noemt me daarom soms te goedgelovig. Dus ja... ik begreep niets van die opmerking, kon er ook niks mee. Maar wat nu? Dan komt er de volgende avond onverwacht een vrouw langs mijn raam lopen. Ze komt voor de levensverhalen in mijn Hooiberg, maar ze is de enige die avond. Dus nodig ik haar uit voor een kop koffie aan mijn keukentafel. We hebben ogenblikkelijk een klik. Zij blijkt schrijver/journalist. Ik vertel haar over mijn boek en de ervaring met de redacteur. En voor ik het weet vraag ik haar of ze naar mijn manuscript wil kijken. Als ze weg is heb ik een mail van de uitgever: "Ik ga voor je op zoek naar een a...

Ik ben op weg om in september de Nationale zorgvernieuwingsprijs te winnen. De eerste hobbel heb ik overwonnen. Van de 270 inzendingen zijn er 64 geselecteerd als kanshebber. En ik mag me met mijn idee voor 'de mantelzorgcoach per e-mail' nu kanshebber noemen. Ik ben door naar de ronde met Ateliers waarin de kanshebbers hun idee kunnen vervolmaken. De ateliers vinden plaats op 27 en 28 mei. Daarna kunnen de ideeen in verbeterde versie opnieuw worden ingediend om door een deskundige jury te worden beoordeeld. De laatste drie gaan naar de finale. Ben je geinteresseerd in een kansrijk idee en wil je een bijdrage leveren aan het vervolmaken ervan? Laat het me weten! In mijn dankwoord tijdens de prijsuitreiking zal ik ieder bedanken die heeft bijgedragen aan de totstandkoming. De besteding van de prijs van 75.000 euro staat beschreven in de begroting. Of je in aanmerking komt voor een deel daarvan? Misschien wel.....

Vorig najaar probeerde ik het al eens.... een prijsvraag winnen met het idee voor de mantelzorgcoach per e-mail. Toen won ik geen prijs, maar nu is er een nog grotere prijs te winnen: de nationale zorgvernieuwingsprijs. Ik heb mijn idee verder uitgewerkt, samenwerking gezocht met Els van Coachtime en nu gaat het zeker lukken. Het thema van de prijsvraag is: 'Aandeel in elkaars kracht'. Dat past aardig zou je zeggen. Tot 1 april kun je ideeen indienen. Daarna selecteert een jury een aantal plannen voor verdere vervolmaking in een atelier. Wat dan overblijft mag zich op het nationale zorgvernieuwingscongres in september presenteren. Het publiek kiest daar de uiteindelijke winnaar. Wellicht dat ik tegen die tijd wat supporters op ga roepen. Maar hoe dan ook..... ik houd je via deze weg op de hoogte. Je kunt je ook abonneren op de nieuwsbrief van de Ont-moeting. Dan gaat het helemaal goed. Wordt vervolgd....

Vandaag een leuk artikel in Skipr, mijn favoriete dagelijks e-nieuwsbrief over 'zorgzaken'. Niek de Jong is toezichthouder in het Vlietlandziekenhuis in Schiedam. Hij belandt in de rol van patient in datzelfde ziekenhuis en opeens gaan zijn ogen open. Hij beziet vanuit patientenperspectief de zaak opeens heel anders. Misschien een tip voor vele managers/beleidsmakers die voor een ander bedenken hoe het allemaal zou moeten..... kruip gewoon eens in de rol van een patient. Mijn idee is dat sommige zaken dan veel simpeler worden. Ik wil hiervoor wel enkele rollenspelen voor bestuurders/managers bedenken en begeleiden. Zie het artikel: http://www.skipr.nl/blogs/de-tucht-van-de-marktstructuur-51907.html